Heimili og skóli - 01.08.1970, Blaðsíða 39

MARK WATERS:
Sigarettur
urðu mér að bunu
Sígaretturnar urðu mér að bana. Eg
komst í tæri við þær, þegar ég var nálægt
14 ára að aldri, stal nokkrum á hverjum
degi úr pakka föður míns. Ég fékk ógleði af
að anda þeim að mér en staðfestan sigraði.
Eg fæddist í svolítilli vítisholu í Danvenport
í Iowa 2. júní 1909. Þegar ég var 16 ára
fluttist ég með fjölskyldu minni, þar á með-
al 2 systrum, til Baltimore. Eg elskaði þá
borg, hana gerði ég að heimkynni mínu.
Ennþá átti ég ekki í neinum erfiðleikum
með að útvega mér sígarettur. Ég stundaði
ýms vafasöm störf eftir skólagönguna á dag-
inn til að geta keypt þær og reyndi ýmsar
tegundir. Mér fannst ég vera herjans karl
en ég minnist þess ekki að nyti þess að
reykja.
Arið 1928 tóku skuggar kreppunnar að
færast yfir. Vegna peningaleysis fór faðir
niinn að telja sígaretturnar sínar og fylgjast
nreð þeim, þá tók ég til að safna stubbum af
götunni. Við bökuðum hráblautt tóbakið í
ofni og undum það inn í umbúðapappír.
Þetta voru hræðilegar sígarettur.
Atvinna fyrir unglinga þekktist ekki, þess
vegna ákvað ég að fara í sjóherinn, þá varð
enrum munninum færra við matborðið og ég
' nt sent peninga heim.
Mark Waters, sem lengi var fréttamaður hjá
Honolulu Star-Bulletin, hóf síðustu sögu
sína 27. janúar. Látum það vera dánarminn-
ingu mína sagði hann sama dag, ef til vill
bjargar hún einhverjum. Fjórum dögum
seinna gerði hann síðustu leiðréttingarnar á
henni. Fyrsta febrúar dó hann úr lungna-
krabbameini í Drottningarspítalanum á
Honolulu. Hér er hún síðasta sagan.
Nú var enginn vandi að ná í sígarettur.
Eg reykti 2 pakka á dag og saug mest-
allan reykinn niður í lungun. Þegar 20 ára
vist minni í sjóhernum lauk, fór ég í háskól-
ann í North Carolina. Að loknu prófi fékk
ég starf við San Diego sambandið.
Kvöld nokkurt á leið út í bílinn minn fékk
ég hálfgert aðsvif og slagaði út til vinstri.
Eg hafði reykt stanzlaust allt kvöldið og
fann að það var orsökin. Við Muriel, konan
mín, reyndum að fara í bindindi, það stóð í
viku.
Eiginlega hafði ég ekkert yndi af reyk-
ingunum, nema fyrstu sígarettunni að
morgninum, annars naut ég þeirra aldrei.
Bragðið í munninum á mér var eins og af
fugladriti. Ég fékk lungnaþembu og varð
andstuttur. Reykingarnar eyðilögðu matar-
lystina. Eg kvefaðist jafnt og þétt. Árið
1956 reykti ég meira en nokkru sinni áður.
Eg fór til Honolulu til að vinna hjá Star-
Bulletin.
í júní 1965 fór ég að fá magaveiki, og ég
varð að fara á fætur á hálftíma fresti alla
nóttina til að drekka mjólk og reykja síga-
rettur.
í september 1965 fékk ég óstöðvandi
hósta. Eg varð hás og fann til nístandi sárs-
ÍIEIMILI og skóli
83