Heimili og skóli - 01.08.1970, Page 45

ið. Aldrei lét hann sig vanta svo fremi að
hann hefði fótavist.
Eg er einn þeirra mörgu, sem naut kennslu
Jóhannesar, en hann var minn aðalkennari
í barnaskóla. Mér er hann mjög minnisstæð-
ur sem kennari. Eg sé hann Ijóslifandi fyrir
mér er bekkurinn situr þögull við vinnu en
hann liallar sér upp að kennaraborðinu og
segir eina af sínum fjölmörgu sögum. Frá-
sögn hans var viðbrugðið. Hann náði svo
algjörum tökum á nemendahópnum að um-
hverfið fjarlægðist og hver nemandi var
orðinn þátttakandi í lífi sögupersónanna.
Hann endursagði heil skáldverk hinna
þekktustu meistara. En sögurnar höfðn all-
ar ákveðið markmið, að bæta manninn, inn-
prenta honum hófsemi og prúða framkomu,
drenglyndi og síðast en ekki sízt sannleika.
En þó sögurnar væru vinsælar var ekki gef-
ið eftir í náminu. Þar sagði til sín samvizku-
semi hans. Enda fylgdist liann vel með því
að það væri numið sem læra átti. Ég held
að flestum nemendum Jóhannesar sé þannig
farið að þeim hafi þótt meira og meira til
hans koma eftir því sem þroski þeirra
sjálfra óx. Jóhannes gaf sig mikið að félags-
málum. Hann var félagshyggjumaður og
markaði sér stöðu með þeim sem beita vildu
félagslegum átökum til úrbóta í samfélag-
inu. Hann hreyfst snemma af góðtemplara-
reglunni og barðist ótrauður fyrir bindindi
eins og raunar öðru er hann áleit samferða-
mönnunum fyrir beztu. Hann stóð í fylking-
arbrjósti bindindismála á Húsavík frá því
hann hóf þar störf og til dauðadags. Var
hann um skeið æðstitemplar stúkunnar Þing-
ey og varagæzlumaður barnastúkunnar Pól-
stjarnan frá stofnun. Stúkan Pólstjarnan
varð 26 ára nú í haust og er Jóhannes eini
félaginn sem þar hefur starfað öll árin. Jó-
hannes gerðist snemma baráttumaður í Al-
þýðuflokknum og var í stjórn hans. Það mun
ekki hafa verið vel séð af öllum ,,heldri“
borgurum bæjarins að barnakennarinn
skyldi gerast forystumaður verkamanna, en
hann var um skeið formaður Verkamanna-
félags Húsavíkur. En á þeim vettvangi sem
annars staðar var hann ótrauður að berjast
fyrir hugsjónum sínum og því sem hann
taldi rétt horfa. Hann átti sæti í hreppsnefnd
Húsavíkur um 12 ára skeið frá 1922—34.
Hér hefur lítillega verið drepið á félags-
málastörf Jóhannesar en er þó ótalið starf
hans að félagsmálum kennara í Þingeyjar-
sýslu og á Norðurlandi, en hann átti sæti í
stjórn Kennarafélags S.-Þing. frá 1940—
1962 og í stjórn Kennarasambands Norður-
lands 1944—46 og 1950—52.
Hann lét sér mjög annt um félagsmál
stéttarinnar. Hann var ötull við að sækja
hverskyns kennaramót í fjórðungnum og
flutti þar fjölmörg erindi, einkum um upp-
eldismál en ég hygg, að það hafi verið sú
hlið kennslustarfsins er hann hafði mest dá-
læti á. Þess er áður getið hve vel Jóhannes
liefði notið sín, er liann sagði nemendum sög-
ur en þetta átti ekki síður við er um ljóð var
að ræða. Sjálfur var hann gott skáld þó hann
fiíkaði því ekki mikið. Nokkur kvæða hans
munu þó hafa birzt á prenti. Einnig fékkst
hann við þýðingar og hafa sum verka hans
verið flutt í útvarpi. Einkum voru ritstörf
hans þó fólgin í blaðagreinum og trúlega
mest um skóla- og uppeldismál.
Auk kennslustarfa sinnti Jóhannes mörg-
um trúnaðarstörfum auk félagsmála. Hann
var um langt árabil vegaverkstjóri aðallega
á Norðurlandi en þó einnig á Austurlandi.
Aðbúnaður þeirra er vegavinnu stunduðu
á þeim árum mun ekki alltaf hafa verið fýsi-
HEIMILI OG SKOLI
89