Læknaneminn - 01.09.1969, Qupperneq 71

LÆKNANEMINN
63
takmörkun nauðsynleg. Verður tak-
mörkunin ekki til þess að fresta bygg-
ingu lœknadeildarhúss, þar sem þörfin
fyrir húsnæði verður ekki jafn brýn?
Verður þessi takmörkun óbreytt frá
ári til árs?
Tómas Helgason tók nú aftur til máls,
og sagði hann m.a.: Aðstöðu vantar til
að taka við ölium, sem vilja hefja
læknanám. Byggja þarf preklíniska
deild til þess að geta séð fyrir skap-
legri kennslu fyrir 24 stúdenta, en slíkt
myndi kosta 250 millj. Til þess að svo
mætti verða vantaði fé, og þó að fjár-
veiting fengist og fjölga mætti stúdent-
urn í deildinni, yrði biðröð, þegar að
verklega náminu kæmi.
Þetta væri vandamál Háskólans og
þjóðarinnar allrar, fleiri námsleiðir við
H.l. myndu e.t.v. bæta ástandið. Að
lengra komnir stúdentar kenndu
þeim yngri væri óframkvæmanlegt, það
væri fullt starf að vera læknanemi í
III. hluta. Hann taldi, að frekar yrði
um aukningu útskrifaðra lækna að
ræða en hitt þrátt fyrir þessar tak-
markanir. Læknaþörfina sagði hann
vera 1 lækni á 500 íbúa, ef miðað væri
við heimsmet.
Ekki sagði próf. Tómas hægt að
fresta takmörkuninni. Það hefði verið
gert í fyrra, bæði til að sjá, hvað feng-
ist af peningum, svo og vegna stúdenta.
Takmörkun þessi hefði því verið yfir-
vofandi, og ætti öllum að vera vorkunn-
arlaust að ná tilskyldri einkunn.
Hann sagði læknadeildina ekki tilbúna
að byggja í dag, en deildin gæti byggt
eftir eitt ár, ef loforð fengist fyrir pen-
ingum. Að lokum sagði hann, að það
væri stór spurning, hvernig bregðast
ætti við, ef allir 2. árs nemendur næðu
prófi. Deildin hefði viljað taka árlega
inn ákveðinn fjölda, en gegn því væri
andstaða, þess vegna yrði að takmarka
við stúdentspróf.
Ólafur Bjamason tók næstur til máls.
Taldi hann fjarstæðu að vera á móti
takmörkun í deildina, þar sem vanda-
málið blasti við. Með slíkum fjölda í
deildinni myndum við mennta lækna
fyrir aðrar þjóðir, Og á því hefðum við
ekki efni. Þá sagði Ólafur, að stúdentar
ættu að sameinast um að veita kennur-
unum lið við eflingu deildarinnar og H.I.
Hann taldi, að ein orsök fyrir fjölg-
uninni í deildinni stafaði af auknum
tekjum lækna, annars gætu stúdentar
svarað þessari spurningu bezt sjálfir.
Að lokum sagði hann deildina lenda í
vandræðum, ef 50 stúdentar innrituðust
árlega.
Þar sem ekki komu fram fleiri spurn-
ingar, þakkaði Guðjón Magnússon þeim
Tómasi, Ólafi og Steingrími fyrir kom-
una og sleit fundi. Pundinn sóttu 70-80
læknanemar.
Fundur I F.L.
Pundur var haldinn í P.L. 10.7. 1969
í I. kennslustofu H.I.
Fundarefni var takmörkun á inngöngu
í læknadeild.
Pundarstjóri var Guðjón Magnússon,
en fundarritari var skipaður Þorkell
Guðbrandsson.
Gestur fundarins var prófessor Ólafur
Bjarnason, forseti læknadeildar, og hélt
hann erindi um þau sjónamiið, sem
liggja til grundvallar þeirri takmörkun,
sem er nú á inntöku nýstúdenta í lækna-
deild.
Ólafur sagði, að þrjú höfuðatriði tak-
mörkuðu fjölda nemenda í hverjum
skóla, það er: 1. Húsnæði, 2. kennara-
fjöldi og 3. tækjakóstur. Óréttlætanlegt
væri í nútímaþjóðfélagi, að háskólanám
væri skipulagslaust, en skipulag væri
erfitt, nema miðað væri við ákveðinn
fjölda nemenda. Læknadeild miðaði við
að útskrifa 25 lækna árlega í samræmi
við áðurnefnd þrjú atriði. Nú þegar
væru svo margir nemendur í læknadeild,
að einhver misbrestur yrði líklega á
kennslu þeirra næstu árin.
Næst fjallaði Ólafur um aðferðir til
að velja stúdenta í læknadeild. Taldi
hann þrjár aðferðir einkum koma til
greina, þ.e. að miða við:
1. Stúdentspróf.
2. Námskeið í upphafi kennsluárs,
sem lyki með prófi.
3. Inntökupróf i byrjun haustmisseris.
Hann ræddi þær aðferðir, sem notað-
ar eru í nágrannalöndunum, og einnig
um upphafsprófið núverandi og tilgang
þess, sem hafi að engu orðið við endur-
innritun stúdenta í deildina. Hann vitn-
aði í athuganir próf. Steingríms Bald-
urssonar og gat þess, að deildin hefði
viljað takmarka við ákveðna tölu
stúdenta, en ekki fengið því framgengt.
Ólafur sagði, að velja þyrfti á milli að-
ferða, þar eð engin algild aðferð væri
fyrir hendi, en helzt kæmi til greina að
miða við stúdentspróf.
Þá fjallaði Ólafur um læknafjölda á
Islandi og greindi frá tölum máli sínu
til skýringar. Kvað hann ekki hyggi-