Læknaneminn - 01.09.1969, Side 72

LÆKNANEMINN
Glh
legt að útskrifa fleiri lækna en hægt
væri að mennta vel og starfað gætu á
landinu. Hann sagði það illa og
óskemmtilega nauðsyn að takmarka
inngöngu í læknadeild og athafnafrelsi
manna yfirleitt, en það yrði að horfast
í augu við staðreyndir.
Þegar Ólafur hafði lokið máli sínu,
bárust fjölmargar fyrirspurnir til hans
og verður hér getið um nokkrar þeirra
'og svör próf. Ólafs.
Geir Vilhjálmsson spurði um efni
bréfs menntamálaráðherra til lækna-
deildar, og Ólafur kvað bréfið verða
tekið til athugunar á deildarfundi 11.
júlí.
Jóhann Heiðar spurði, hvort stúdents-
próf sýndi, hvort læknisnám væri við
hæfi einstakra stúdenta. Ólafur kvað
svo vera, a.m.k. að einhverju leyti. Það
gæfi talsverðar upplýsingar um náms-
getu.
Þórarinn Sveinsson spurði, hvort ekki
mætti hafa námskeið í haust og taka
þá 25 efstu inn í deildina. Ólafur sagði,
að undirbúningur þess yrði ekki hristur
fram úr ermi, en hugsanlegt væri, að
hafa slíkt námskeið með 4 greinum,
t.d. efnafræði, lífeðlisfræði, tölfræði og
erfðafræði. Þessu fylgdu samt ýmsir
erfiðleikar, en athuga þyrfti, hvort yfir-
stíganlegt væri að koma þessu í gott
horf fyrir haustið.
Nú gall við spuming aftan úr saln-
um, hvort ekki segði í bréfi Gylfa Þ.,
að nóg fjármagn væri fyrir hendi. Ólaf-
ur kvað ekki mega treysta á loforð
stjórnvalda með loðnu órðalagi um fjár-
veitingar og greindi frá biturri reynslu
læknadeildar í viðskiptum við stjórn-
völd í þeim efnum í sambandi við
kennslu tannlæknanema.
Guðmundur Þorgeirsson spurði, hvort
ekki væri rétt að laga aðbúnað að þeirri
þörf, sem raunverulega væri til staðar,
og Hildur Viðarsdóttir spurði, hvort
læknadeild ætlaði ekki að ýta við stjórn-
völdum. Ekki greindi fundarritari gerla
svör Ólafs við spurningum þessum, því
að nú var nokkur ókyrrð á fundinum,
framíköll og orðahnippingar.
Edda Björnsdóttir varpaði fram þeirri
spumingu, hvort unnt væri að mennta
lækna ótakmarkað hér á landi vegna fá-
mennis þjóðarinnar. Þá lýsti hún ábyrgð
á hendur stjórnvöldum, sem brugðizt
hefðu þeirri skyldu sinni að sjá fvrir
nýjum námsleiðum handa hraðvaxandi
stúdentahópi.
Ólafur tók undir orð Eddu um fólks-
fæð og gat þess, að fólksfæðin tak-
markaði mjög möguleika á menntun
sérfræðinga hérlendis. Síðan svaraði
Ólafur enn nokkrum spurningum og
þakkaði að lokum fundarmönnum fyrir
málefnalegar viðræður og kvaddi fund-
inn.
Var nú gert fundarhlé.
Síðari hluti fundarins hófst á því, að
Geir Vilhjálmssón fylgdi úr hlaði álykt-
unartillögu, sem hann bar fram ásamt
Högna Óskarssyni. Guðjón Magnússon
gerði grein fyrir tillögu, sem hann og
Leifur Dungal báru fram. Miklar um-
ræður hófust um tillögur þessar og tóku
margir til máls og höfðu ýmislegt til
málanna að leggja. Fór svo að lokum,
að samstaða náðist um eftirfarandi
ályktun:
Pundur i F.L., haldinn 10.7. 1969,
ályktar:
1. Læknanemar telja, að stúdentspróf
sé óhæfur mælikvarði við takmörkun á
inngöngu í einstakar deildir, einkum þar
sem ekki sé fyrir hendi samræmt
stúdentspróf fyrir allt landið.
2. Læknanemar leggja til, að öllum
þeim nýstúdentum, sem hyggja nú á
læknanám, gefist kostur á að þreyta
próf að loknu 3ja mánaða námskeiði í
t.d. efnafræði og náttúrufræði á næsta
háskólamisseri. Skeri þetta próf úr um
áframhald námsins.
3. Læknanemar leggja á það áherzlu,
að gagnger könnun á þjóðfélagslegri
þörf á læknum sé undirstaða og for-
senda skipulagningar kennslu í lækna-
deild.
Fundurinn var allvel sóttur, sérlega
þó fyrri hluti hans, og sátu hann um
60 læknanemar, þegar flest var. Fundi
var slitið kl. 00.25. B.l.K.