Læknaneminn - 01.04.1998, Blaðsíða 120

hiti. C) Próf frá rannsóknarstofu: 1) C-reaktíft prótein, 2) hvít blóðkorn, 3)
deilitalning. Utkomurnar voru settar inn í tauganet sem síðan gefur upp hvort það
metur viðkomandi með botnlangabólgu eða ekki.
Niðurstöður: Rannsóknarniðurstöður voru allar með mikinn hlutfallslcgan mun,
um og yfir 2, milli hópa. Einnig voru færsla á sársauka (2,34), vöðvavörn (2,35) og
uppköst (2,05) með mikinn hlutfallslegan mun. Af ofantöldum einkennum voru
einungis færsla á sársauka (77%) og hvít blóðkorn (82%) með hátt forspárgildi já-
kvæðs prófs. Kveisuverkur (97%), bein eymsli (95%), sleppieymsli (88%) og lengd
sögu (85%) voru einnig með há forspárgildi jákvæðs prófs. Næmi var á bilinu 50-
75% og sértæki 2-84%. Greiningarhæfni tölvuforritsins var 70% ef óþekkt gögn
voru keyrð í gegn.
Umræða: Gagnagrunnurinn sem tauganetið byggir á núna er ekki nægjanlega
góður. Mjög mikið af upplýsingum vantaði í sjúkraskrár, en þrátt íyrir það var grein-
ingarhæfni netsins 70%. Við ráðgerum að keyra forritið í nokkurn tíma á bráðamót-
töku til að fá nákvæmari gagnagrunn. Vonast er til að greiningarhæfni aukist nokk-
uð og verði til jafns eða betri en sérfræðingar, en allavega hjálplegt reynsluminni
læknum.
Azathioprine treatment of patients with Crohn's discasc
and the knowledge and opinions of physicians about azathioprine
n^, Oie Ostergaard Thomsen^.
^School ofMedicine, University of Iceland, ^Dept. ofMedicine C, Herlev
Hospital, University of Copenhagen.
Azathioprine is a immunosuppressive drug used in inflammatory bowel disease.
It has many side-effects several questions are unanswered regarding its toxicity. The
aims of this study were: 1) to study the characteristics of patients receiving aza-
thioprine for Crohn's disease and 2) to elucidate the knowledge of physicians in
clinical practice on azathioprine. This was a retrospective study where medical
documents of 38 patients were reviewed. It also included a questionnaire answered
by 14 physicians. Thc patients generally had a widespread disease extent, two thirds
had undergone at least one rather extensive bowel resection and nearly half had
developed a fistula or an abscess. The most common indications for azathioprine
therapy were steroid tapering and contrindication for surgery. Side-effects appeared
in more than one third of the patients most commonly nausea, but none serious or
irreversible side-effects were observed. In about 20% of the medical records it was
mentioned that the patient had been informed about side-effects of azathioprine. In
the questionnaire the physicians rated azathioprine slightly above average and they
seemed to be fairly well informed about the side-effects of azathioprine. Regarding
carcino- and teratogenicity there was no general agreement among the physicians. In
conclusion this study shows that azathioprine is being administered on strict indi-
cations for patients and that confusion and controversy in the literature concerning
carcino- and teratogenicity is reflected in the answers of the physicians.
LDL-undirflokkar í konum sem fengið hafa
fæðingarkrampa
Sunna Snædal ^. Reynir Arngrímsson^’^, Carl A. Hubel^, ReynirT.
Geirsson ^
^ LHÍ, Kvennadeild Landspítalans^, Magee Womens Research Institute,
Pittsburgh^.
Inngangur: Meðgöngueitrun er sjúkdómur sem einkennist af hækkuðum blóð-
þrýstingi og prótíni í þvagi. Sjúkdómurinn kemur fram hjá 3-7% kvenna og 0.05%
fá fæðingarkrampa. Truflun á blóðfituefnaskiptum hefur verið lýst hjá þessum
konum, með hækkun á þríglýseríðum, fríum fitusýrum og smáum LDL ögnum.
Slíkar breytingar eru áhættuþættir fyrir kransæða-sjúkdómi en aukin dánartíðni úr
hjarta-og æðasjúkdómum er þekkt meðal kvenna með sögu um meðgöngueitrun og
fæðingarkrampa. Því var ákveðið að athuga hvort tilhneiging til óeðlilegra blóð-
fituefnaskipta finnist síðar á ævinni hjá konum með sögu um fæðingarkrampa.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin náði til 30 kvenna á aldrinum 50-65 ára með
sögu um fæðingarkrampa og jafnstórs samanburðarhóps. Hóparnir voru paraðir
m.t.t. fæðingar-árs þátttakenda, aldurs á viðkomandi meðgöngu og hvort um frum-
eða fjölbyrjur var að ræða. Safnað var upplýsingum um viðkomandi meðgöngur og
fæðingar kvennanna. Almenn líkamsskoðun var gerð og blóðþrýstingur mældur auk
hæðar og þyngdar. Skráðar voru upplýsingar um heilsufars-og ættarsögu samkvæmt
stöðluðum spurningalista. Blóðsýni voru tekin, skilin niður og fryst við -85° C innan
tveggja ldukkustunda frá sýnatöku. Mælingar á blóðfitum (LDL-stærðum, heildar
HDL, HDL2, HDL3, kólesteróli, þríglýseríðum, fríum fitusýrum) og þvagsýru voru
framkvæmdar við Magee Womens Research Institute í Pittsburgh en hormón
(estradíól, FSH, LH og insúlín) og blóðsykur mæld á Rannsóknarstofu Landspítalans
í meinefnafræði. Samanburður var gerður með t-prófi og prófum Fishers (vensl) og
Pearsons (fylgni).
Niðurstöður: Hjá konum með fæðingarkrampa var blóðþrýstingshækkun á
meðgöngu marktækt meiri en hjá samanburðarkonum, hvort sem um er að ræða sys-
tólískan (t=3.11; p=0.003) eða díastólískan blóðþrýsting (t=2.96; p=0.005). Börn
kvenna með fæðingar-krampa reyndust léttari við fæðingu (t=3.6l; p=0.001). Við
skoðun um vor 1997 var meðalaldur kvcnnanna 57 ár (SD=5.7) og enginn munur
fannst á hæð og þyngd þeirra (BMI: t=0.97; p=0.344). Konur sem tóku lyf við of
háum blóðþrýstingi reyndust fleiri í tilfellahópnum (n=l 1) en samanburðarhópnum
(n=3) (p=0.018). Konur með fæðingar-krampa höfðu marktækt smærri LDL-agnir
(263.21 ±8.25 Á) en samanburðarhópur (267.97±6.68 Á) (t=2.46; p=0.017). Fleiri
konur höfðu LDL af B-svipgerð (<255,5 Á) í tilfellahópnum (n=7) en saman-
burðarhópnum (n=l) (p=0.028). Marktæk fylgni mældist á milli stærða LDL-agna
annars vegar og þríglýseríða (r=-0.78; p<0.001), HDL (r=0.59; p<0.001) hins vegar.
Þvagsýra mældist hærri í tilfellahópnum (t=2.034; p=0.047).
Umræður: Niðurstöður sýna að konur með sögu um fæðingarkrampa hafa smær-
ri LDL-agnir en konur með eðlilegan blóðþrýsting á meðgöngu. Jafnframt nota fleiri
þeirra blóðþrýstingslyf og fleiri hafa LDL-svipgerð B sem er þekktur áhættuþáttur
fyrir hjarta-og æðasjúkdómum. í dag er talið líklegt að smáar LDL-agnir séu hluti af
ferli sem leiðir til meðgöngueitrunar og einkennist af æðaþelsskemmdum, sem líkjast
breytingum við myndun kransæðasjúkdóms. Langvarandi truflun á blóðfituefnask-
iptum og blóðþrýstingsstjórnun gæti skýrt auknar dánarlíkur vegna hjarta-og
æðasjúkdóma á meðal kvenna sem fengið hafa meðgöngueitrun og fæðingarkrampa.
In vitro growth of an asymptomatic bacteriuria strain in urine
from deliberately colonised patients
Torunn Gabrielsen^. Hugh Connell^.
^University of Iceland, Medical School, ^Department of Clinical Immunology,
Institution for Medical Microbiology, Lund university, Sweden.
Deliberate colonisation of the lower urinary tract has been tested as an ecological
approach to treatment of patients with persisting or recurrent urinary tract infection
(UTI). In a deliberate colonisation study performed by Wullt et al. (unpublished),
Escherichia coli 83972 was introduced into the bladder of patients with recurrent
symptomatic UTI and with a variety of voiding disorders. Among the patients with
urinary tract disorders, 13/22 were successfully colonised. Bacteriuria was not establ-
ished in the patients with normal urinary tract function. A question arise as to why
the patients with normal urinary tract fúnc-tion did not become colonised. These
patients all suffer from recurrent UTI caused by E.coli so therefore bacteria should
survive in their urinary tracts. Factors which influence the growth of the colonising
strain may be present in their urine. Inability of the bacteria to survive in the urine
of these patients may be an indicator of why successful colonisation was not achieved
in these patients. The aim of this study was to test the ability of E.coli 83972 to grow
in the urine of the patients who were not colonised. Urine was collected from infect-
ion-free paticnts 48 hours after terminated antibiotic treatment and divided into filt-
ered and unfiltered samples. Thirteen patients were tested for in vitro growth of
E.coli 83972 in their urine. Urine from 10 of these patients supported growth of the
bacteria. Eight of these patients were successfully colonised. The three patients whose
urine did not support growth did not become colonised. The results show that the
unsuccessful colonisations can not solely be explained by antibactcrial properties of
urine.
• 1. tbl. 1998, 51. árg.
118
LÆKIMANEMINN