Læknaneminn - 01.04.1998, Blaðsíða 90

Vanmetur læknadeild rannsóknarverkefni
2. Umfangsmeiri en lokaverkefni
Aðrar háskóladeildir skilgreina oftast 5 eininga
lokaverkefni, sem jafngildir að krafist sé fimm vikna
vinnu. Sumar greinar innan heimspekideildar gefa kost
á 10 eininga ritgerðum. Þessar ritgerðir leiða til BA eða
BS gráðu. Tólf vikna rannsóknarverkefni læknanema
gera það aftur á móti ekki. Þetta er óréttlátt misræmi. 1
þessu sambandi er rétt að taka fram að læknadeild
metur verkefnin á sanngjarnan hátt til eininga. Þannig
vegur verkefnið 10 einingar í lokaeinkun á embættis-
prófi sem er meira en öll próf fyrsta misseris, svo dæmi
sé tekið.
3. Samanburður við önnur lönd
Sé litið til annarra landa staðnæmist fólk fyrst við að
fjöldi háskóla skiptir læknanámi í tvennt þar sem fyrri
hlutanum lýkur með grunngráðu, sambærilegri við BS-
gráðu. Meðal þessara landa eru Bandaríkin en nefna má
að í Evrópu lýkur „prekh'níska“ hlutanum gjarnan eftir
fjögurra ára nám. Samræmdar reglur ESB segja fyrir
um að læknanemi skuli þá hljóta tililinn Drs eða
Doktorandess. Það merkir að viðkomandi þyki hæfur
til að hefja doktorsnám. Flest lönd ESB gera þó ekki
kröfu um sambærilegt rannsóknarverkni og það sem
tíðkast hér á landi. Til samanburðar má nefna að læknadeild
Háskóla Islands hefur ólíkt evrópsku skólunum aðeins
talið læknanema tilbúna til að hefja eins árs BS nám
eftir hið 12 vikna rannsóknartímabil og fjögur ár í
námi! I besta falli hefur mátt vinna að rannsóknum til
meistaraprófs sem er vitanlega mun eðlilegra framhald
12 vikna rannsóknarvinnu á háskólastigi. I Evrópu
bregða menn sér hins vegar beint í doktorsnámið!
4. Hagsmunir læknanema í frekara námi
Aukin þrýstingur hefur myndast um úrlausn í BS-
málinu þar sem dæmi er um að læknanemar sem lokið
hafa fjórum námsárum og rannsóknarverkni hafi þurft
að hefja nám á fyrsta ári í öðrum háskóladeildum.
Hefði rannsóknarverkefnið verið eðlilega metið til BS-
gráðu myndu viðkomandi hafa rétt til þess að hefja
þegar meistaranám, sem verður að telja mun eðlilegra.
Þetta á meðal annars við um líffræðideild Háskóla
Islands. Samanburðurinn er sláandi. Líffræðinemi
getur hafið meistaranám í læknavísindum við lækna-
deild eftir þriggja ára nám sitt eins og eðlilegt er þar
sem viðkomandi hefur BS-gráðu. Vitanlega stendur
honum jafnframt til boða að hefja meistaranám í líf-
fræði. Læknanemar eiga það undir náð og miskunn
hvort og hvernig þeir fá viðurkenningu á námi sínu.
NÚVERANDI BS-GRÁÐA
Það hefur hamlað umræðu um þessar einföldu
umbætur í læknadeild að undanfarna áratugi hefur
nokkur fjöldi læknanema slegið hefðbundnu námi sínu
á frest í eitt ár til rannsókna. Mun það hafa verið gert í
fyrsta skipti skömmu eftir 1970 og var þá viðkomandi
veitt BS-gráða fyrir vikið. Hefur þessi háttur Iöngum
verið hafður á síðan. Ekki er efitt að skilja hvers vegna
stofnað var til þeirrar BS-gráðu en ekki meistaraprófs í
upphafi. Upphafið má einfaldlega rekja til þess tíma
þegar framhaldsnám við Háskóla Islands þekktist varla
og enn voru fimmtán ár þangað til fjórða árs rannsóknar-
verknum var komið á við deildina.
MEISTARAPRÓFIÐ ER FRAMTÍÐIN
Það á einnig erindi í þessa umræðu að þróunin hefur
óumræðanlega verið í þá átt að læknanemar geri aðeins
hlé á námi sínu vegna rannsókna sem metnar eru til
meistaraprófs. Ástæða er til að ætla að þróunin verði
enn frekar í þessa átt með tilkomu styrkjakerfis í meist-
aranámi. Ætti læknadeild að styðja þessa þróun eftir
fremsta megni, bæði vegna þess að námshlé og
rannsóknarvinna í heilt ár er eðlilegt að meta til meist-
aragráðu og jafnframt vegna þess að BS-gráða gefur
ranga mynd af umfangi slíks verkefnis. Aukinheldur er
viðkomandi mun betur staddur með meistargráðu en
BS-gráðu. Okkur þykir því fyrirséð að núverandi BS-
gráða muni leggjast af með tímanum.
LOKSINS BS-H0N0URS
Að lokum er rétt að hnykkja á því að vitanlega eru
núverandi handhafar BS-gráðu engu bættari þó þeim tak-
ist að koma í veg fyrir það að BS-gráða fáist fyrir
rannsóknarverkefni fjórða árs. Þegar hefur fengist ffam að
skilgreind hefur verið gráðan BS-honours fyrir þennan hóp
og umfangsmeiri rannsóknarverkefni sem þó duga ekld til
meistaraprófs. Kemur hún í stað „gömlu“ BS-gráðunnar.
Óvíst er hins vegar hvort að hlutur þeirra sem hafa
„gömlu“ BS-gráðuna verði noklcuð réttur þrátt fyrir þetta.
Það getur þó aldrei orðið aðalatriði málsins. Ef læknadeild
hefur ekki virt verkefni þeirra að verðleikum á það ekki að
leiða til þess að önnur rannsóknarverkefni séu vanmetin.
88
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1998, 51. árg.