Læknaneminn - 01.04.1998, Blaðsíða 78

Um tryggingar.
þeim að fólld enda hljómar það vel. Aðalatriði er að
tryggingar eiga ekki að vera happdrættisvinningur,
heidur eru þær til að forða stórvandræðum og draga úr
fjárhaglegum skaltkaföllum. Rétt er að hafa einhverja
sjálfsábyrgð þ.e. biðtíma þar til örorka hefst, eins er rétt
að velja upphæð sem dugar, en ekki miklu hærri, því
þessi tegund trygginga er alltaf dýr.
Lífeyristrygging: Þetta er langdýrasta tryggingin.
Enda njóta langflestir góðs af henni öfugt við aðrar
tryggingar. Nauðsynlegt er að gera sér einhverja grein
fyrir tekjuþörf eftir að starfsævi lýkur. Allir þurfa að
setja sér einhver markmið um það hvenær eigi að hefja
töku lífeyris og hversu hár hann þurfi að vera. Val
tryggingarinnar tekur síðan mið af þeim markmiðum.
Fólk á almennt að eiga einhverjar eignir og vera skuld-
laust eða því sem næst þegar að því kemur að taka líf-
eyri. Of miklar kröfur til eftirlauna bitna á lífskjörum
íyrr á ævinni. Því er rétt að gæta hófs hér líkt og í flestu
öðru.
Það eru þrjár meginundirstöður lífeyris: 1. frjáls
sparnaður 2. lífeyristrygging og 3. samfélagshjálp. Til
þess að halda óbreyttum lífskjörum er ágæt viðmiðun
um 70 % af meðalmánaðarlaunum ævinnar. Þegar
vinnu er hætt sparast ýmis útgjöld : Ekki þarf að sækja
vinnu, ekki þarf að kaupa þær tryggingar sem hér er
fjallað um, eignamyndun er óþörf og börnin uppkom-
in. Mikilvægt er að vera tryggður, lifi maður of lengi !
Lífeyririnn þarf að duga þó viðkomandi verði 100 ára
eða eldri
Ábyrgðartrygging: Þeir læknar, sem eru launþegar
hjá opinberum aðilum, ríki eða sveitarfélögum starfa
sennilega í skjóli vinnuveitandans, ef bótaskylt óhapp
verður, sem er tengt vinnustað og því sem þar er gert,
þ.e. hin svokallaða húsbóndaábyrgð ræður. Skoðanir eru
skiptar meðal fagmanna en sjálfur er ég í hópi þeirra
sem trúa fræðimönnum, sem telja að húsbóndaábyrgð
gildi, nema að um ásetningsbrot sé að ræða eða því
sem næst. Það eru hins vegar allir sammála því, að
76