Úrval - 01.04.1964, Side 125

ÓGLEYMANLEGUR MAÐUR
115
og vinum á frídögum, því að
hann var enginn meinlætamaður.
Vur hann þá kátur, ræðinn og
skemmtilegur.
Starfsþrek Þórðar Sveinssonar
var óvenjulega mikið, kapp og
dugnaður framúrskarandi. Sem
dæmi vil ég hér geta eins atburS-
ar af mörgum. Fyrstu árin, sem
við unnum i pósthúsinu, var
suinarfrí gefið i 6 virka daga.
ÞaS mun hafa veriS sumarið
1912, að Þórður fór á reiðhjóli
austur að Geysi og Gullfossi og
svo niður Iireppa á Austurveg
vestan við Þjórsá, svo sem leið
liggur vestur til Reykjavíkur.
Sumarið eftir 1913 fór ég þessa
sömu leið ríðandi. Vegurinn
iiafði eitthvað verið lagfærður
fyrir konungskomuna 1907, en
var síðan ekkert við haldið. Var
ég oft að hugsa um það, hvernig
Þórður hefði komizt þetta á
hjóii. Eftir að ég kom heim,
spurði ég hann, hvernig hann
hefði klöngrazt þessa leið á
reiðhjóíi. Ekki lét hann mikið
af erfiðleikunum en kvaðst að
sönnu oft hafa orðið að bera
hjólið. En hann komst þetta þó,
gafst ekki upp. Ég sá það oft og
reyndi, að Þórður Sveinsson
gafst ekki upp við verle, er hann
tókst á hendur að vinna.
Þórður Sveinsson fæddist í
Húsavík 19. júli 1885. Foreldrar
hans voru Sveinn Víkingur
Magnússon veitingamaður og
kona hans Kristjana Sigurðar-
dóttir. Eru ættir þeirra þekktar
fyrir gáfur og dugnað. Æsku-
heimili þeirra bræðra, Bene-
dikts, Baldurs og Þórðar hlýtur
að hafa verið mikið menningar-
heiinili, ella hefðu þeir tæplega
orðið slikir afbragðsmenn sem
þeir voru. Ekki veit ég, hvað
eða í hvaða skóla Þórður hefur
hiotið menntun, (Benedikt og
Baldur voru stúdentar), en er
ég kynntist honum 1907, var
hann þegar prýðilega menntað-
ur, islenzkumaður betri en flest-
ir stúdentar, talaði og ritaði
dönsku og ensku, kunni bókhald
til fullnustu auk ágætrar al-
mennrar menntunar. í rauninni
kemur það ekki málinu við,
hvar eða hvernig menn hljóta
menntun og menningu, mergur-
inn málsins er að verða mennt-
aður og fá sanna menningu.
Auðvitað getur enginn lært
tungumál, bókhald o. s. frv. nema
hafa nokkuð fyrir þvi og fá tólu-
verða tilsögn, en háttprýði og
göfugmennsku lærir enginn,
nema hann sjái það fyrir sér
og honum sé það i blóð borið.
Þórður var það, i orðsins fyllstu
merkingu, sem Bretar nefna
„gentleman", það brást aldrei.
Víst var það, að Þórður var
mjög vel gáfaður, minnið traust,
sterkt og ákveðið viljaþrek var