Úrval - 01.05.1966, Síða 116

114
ÚRVAL
lystilega snyrt og lagfært. Og með-
fram stígnum, sem tá frá aðalhlið-
unum að sjálfum kastalanum, voru
heilar deildir snyrtilega klæddra
fallhlífarhermanna úr flugflotanum,
sem mynduðu hinn persónulega
varnarher Görings.
Göring heilsaði Heinrici kulda-
lega. Ríkismarskálkinum og hers-
höfðingjanum var alveg meinilla
hvorum við annan, og því var þetta
langt fi'á því að vera ánægjulegur
hádegisverður. Göring hallaði sér
aftur á bak í hinn risavaxna stól
sinn, sem tíktist hásæti. Hann veif-
aði stórri ölkrús úr silfri og ásakaði
Heinrici fyrir, að það ríkti aga-
leysi í gervöllum her hans. „Ég hef
ekið um varnarsvæði yðar“, sagði
hann, „ og hvar sem ég kom, voru
mennirnir alveg aðgerðarlausir! Ég
sá suma, sem voru að spila á spil í
skotgröfunum! Og sums staðar hef-
ur næstum ekkert verið gert til þess
að undirbúa vörnina eða treysta að-
stöðu herjanna. Alls staðar varð ég
var við, að menn yðar voru bara að
slæpast alveg aðgerðarlausir“.
Heinrici gerði sér grein fyrir. því,
að það var alveg þýðingarlaust að
ræða þetta mál við Göring. Hann
gerði sitt ýtrasta til þess að hafa
stjórn á skapi sínu, og einhvern veg-
inn tókst honum að þrauka máltíð-
ina á enda. En um leið og Göring
fylgdi þessum tveim gestum sínum
til dyra, staldraði Heinrici við á
útidyraþrepunum og virti hinn
dýrðlega kastala fyrir sér.
„Ég verð bara að vona“, sagði
hann svo við Göring, „að iðjuleys-
ingjunum mínum takist að bjarga
þessum fagra bústað yðar frá evði-
leggingu í bardögum þeim, sem
framundan eru“. Göring starði
kuldalega á hann sem snöggvast.
Síðan sneri hann sér snögglega við
og gekk aftur inn í kastalann.
Heinrici varð hugsað til þess, er
hann ók burt, að Göring mundi ekki
hafa yfirráð yfir Karinhall miklu
lengur úr þessu. Heinrici var nú
að komast að nokkurn veginn ör-
uggri niðurstöðu, hvað snerti upp-
haf hinnar rússnesku sóknar, þ.e.
hvenær hún ’mundi hefjast. Grund-
vallaði hann þessa ályktun sína á
njósnaskýrslum og innsæi sínu, sem
hafði ekki enn brugðizt honum.
Heinrici áleit, að árásin hæfist inn-
an vikulokanna, þ.e. um 15. eða 16.
apríl.
Kappaksturinn til brúarinnar.
2. bryndrekaherfylkið bandaríska
æddi í áttina til Elbefljóts og Ber-
línar í fimm stórum fylkingum.
Fylkingar þessar æddu fram hjá
ýmsum uppljómuðum bækistöðvum
þýzka hersins án þess að hægja
ferðina. Þeir æddu gegnum borgir,
þar sem aldraðir heimavarnarliðs-
menn stóðu hjálparvana úti á miðj-
um strætum með byssu í hendi, svo
lamaðir af undrun, að þeir gátu
hvorki hreyft legg né lið. Þeir æddu
fram hjá þýzkum vélaherfylkjum,
sem voru að halda í sömu átt.
Byssukúlunum rigndi yfir farartæk-
in, en hvorug fylkingin stanzaði. Þar
sem vinalið reyndi að verjast úr
neðanjarðarbyrgjum, óku brynvagn-
arnir oft og tíðum beint yfir byrgin
og héldu svo áfram án þess. að
stanza.
Þegar komið var fram á síðari