Úrval - 01.05.1966, Side 118

ÚRVAL
116. ,
hluta miðvikudagsins 11. apríl, hafði
lítill hópur brynvarinna bifreiða
sótt fram allt til úthverfa Magde-
burg, sem stendur á vesturbakka
Elbefljóts. Könnunarbifreiðir Merr-
iams ofursta, sem ekið var með 55
mílna hraða á klukkustund, höfðu
bruhað þar inn í eitt úthverfanna.
Og þar voru bifreiðirnar stöðvaðar,
þó ekki af þýzku varnarliði, heldur
af venjulegri borgarumferð og ó-
breyttum borgurum, sem voru að
fara í verzlanir í hverfinu og þvæld-
ust fýrir bifreiðunum.
Bandaríska liðið hóf vélbyssuskot-
hríð til þess. að brjóta sér leið eftir
götunum. Þetta 'leiddi til algerrar
ringulreiðar. Konur féllu niður á
götuna í yfirliði. Fólk hnipraði sig
saman í smáhópum eða skellti sér
flötu á gangstéttir og stræti. Þýzk-
ir hermenn hlupu í allar áttir og
skutu eitthvað út í loftið. Að lok-
um tókst bandaríska liðinu að losna
úr þessum ógöngum og komast til
flugvallárins, sem hafði verið á-
fangastaður þess.
Er liðið kom að útjaðri flugvall-
arins, voru flugvélar að lenda á
honum og aðrar voru að hefja sig
þaðan til flugs. Bandaríkjamenn
tóku að skjóta á hvað sem fyrir var,
þar á meðal hóp orrustuflugvéla,
sem var í þann veginn að hefja sig
til flugs. Svo snerist varnarlið Þjóð-
verja til varnar, og hörð skothríð
dundi yfir sveit bandarísku könn-
unarbifreiðanna. Bandaríkjamönn-
urium tókst þó að sleppa undan, en
þeir misstu þó eina bifreið, sem
var geréyðilögð. En nú hafði varn-
arlið borgarinnar gert sér grein fyr-
ir nærveru þessarar bandarísku
framvarðarsveitar. Og er banda-
rísku sveitirnar tóku nú að ná til
bakka Elbefljóts hver af annarri
beggja megin borgarinnar, fór vörn
Þjóðverja smám saman að harðna.
Njósnarar Merriams gátu veitt
mjög mikilsverðar upplýsingar, er
þeir hörfuðu nú undan: Brúin yfir
Elbe á aðalbílabrautinni norðan við
borgina var enn uppi standandi. Og
þessi brú varð samstundis helzta
keppikefli liðssveitarinnar, því að
um brú þessa gæti 2. herinn streymt
næstum óhindrað áfram til Berlín-
ar. En það var augljóst af kúlna-
hríðinni, sem skall á Bandaríkja-
mönnum, að það yrði ekki mjög auð-
velt verk að taka brúna. Varnarhð
Magdeburg var ákveðið í að berj-
ast.
Brúin við Schönebeck, 7 mílum
fyrir sunnan borgina, var helzta
keípikefli Hollingsworths majórs í
67. bryndrekaherfyikinu. Allan síð-
ari hluta miðvikudagsins streymdu
skriðdrekar Hollingworths í gegn-
um hverja borgina af annarri. Og
rétt fyrir rökkurbyrjun náðu þeir
upp á hæðarbrúnina fyrir ofan
Schönebeck og Bad Salzelmen. Og
þarna glampaði á Elbefljót, sem var
næstum 500 fet á breidd á þessu
svæði. Hollingsworth rannsakaði
umhverfið í sjónauka sínum og sá,
að brúin var enn uppi standandi.
Þýzkar brynvarðar bifreiðir voru að
flýja yfir hana í austurátt. Það úði
og grúði af brynvörðum bifreiðum
óvinanna beggja vegna brúarinnar
og á henni sjálfri. Hollingsworth
velti því fyrir sér, hvernig honum
ætti að takast að ná brúnni, áður
en hún yrði sprengd í loft upp.