Úrval - 01.05.1967, Síða 17

GEYSILEGT VATNSMAGN UNDIR . . .
15
koma fram, er hindrað gætu það,
að markinu yrði náð í þessu efni. í
fyrsta lagi er rannsókn slíkra neð-
anjarðarvatnsæða og vatnsbirgða
mjög dýr, einkum í Saharaeyði-
mörkinni. Þar að auki eiga flestar
þær þjóðir, sem málið snertir beint,
við efnahagslega erfiðleika að stríða
og viðleitni þeirra í þróunarátt er
enn næstum alveg einskorðuð við
svæði, sem eru langt frá svæðum
þeim, sem þessi sömu ríki ráða yfir
í Saharaeyðimörkinni.
Ofangreindir erfiðleikar benda til
þess, að það væri mjög viturlegt að
láta alþjóðlega nefnd sjá um fram-
kvæmd slíkrar rannsóknar. Mundi
nefnd sú verða fulltrúi þjóðanna,
sem eiga landsvæði í Saharaeyði-
mörkinni. Nefnd þessi mundi starfa
á vegum Sameinuðu Þjóðanna og
njóta tæknilegrar og efnahagslegr-
ar aðstoðar þeirrar stofnunar og ef
til vill hóps annarra þjóða. Sam-
einuðu þjóðirnar og nokkrar af
stofnunum þeirra hafa þegar hafið
tilraunir til þess að leysa enn meira
aðkallandi vandamál í Chad,
Nigeríu, Sameinaða arabiska lýð-
veldinu og Súdan. Sú starfsemi er
aðkallandi og gagnleg, en þar er
samt aðeins um að ræða viðleitni til
þess að leysa örlítið brot af alls-
herj arvandamáli Saharaeyðimerkur-
innar. Það verður að fjalla um þetta
vandamál á breiðum grundvelli, því
að Sahara er risavaxin. Það verður
að fjalla um það á alþjóðlegum
grundvelli, þannig að unnt muni
reynast að notfæra sér þróunarlög-
mál og meginreglur nútímans til
þess að breyta neðanjarðarvatni
eyðimerkunnar í uppsprettu, sem til
gagns megi verða fyrir allar þær
þjóðir, sem þar eiga hlut að máli.
Starfsfólk verksmiðjunnar hafði allt verið kallað saman til þess að
hlusta á mjög þýðingarmikla tilkynningu forstjórans. „Herrar mínir
og frúr,“ hóf hann máls, „stjórn verksmiðjunnar hefur gert sér grein
fyrir því, að nú um hríð hefur gengið hér orðrómur í verksmiðjunni.
Og vil ég taka það fram, að orðrómur þessi er sannur. Frá 1. næsta
mánaðar að telja verður breytt um hér og verksmiðjan gerð algerlega
sjálfvirk.“
Það heyrðist þrjózkulegt muldur í starfsfólkinu. Forstjórinn lyfti
upp hendinni til þess að biðja um þögn og hélt áfram máli sínu: „Eng-
um mun þó verða sagt upp störfum. Launin munu verða hin sömu og
áður. Launauppbætur munu verða hinar sömu, einnig sumarleyfi með
iaunum, sjúkradagpeningar og eftirlaunakerfi. Þessu verður alls ekki
haggað. Það er búizt við því af sérhverjum starfsmanni, að hann mæti
hér til starfa á miðvikudegi í hverri viku, en aðeins á miðvikudögum."
Það ríkti dauðaþögn. Svo kvað við rödd ein aftarlega í hópnum,
og það mátti greina kvörtunartón í henni: „Ha? Á hverjum mið-
vikudegi ?“
Courier Magazine.