Úrval - 01.05.1967, Síða 23

KRISTÍN SVÍADROTTNING
21
og varS honum tíðrætt um dásemd-
ir og lystisemdir Kómar, Parísar og
Suðurlanda.
Brátt varð hann helzta eftirlætið
hennar. Hann skipti sér af öllu við
hirðina, og sagt er, að hann hafi
verið fyrsti elskhugi hennar.
Hvort sem þetta hefur nú við rök
að styðjast eða ekki, þá virtist samt
eitthvað hafa gerzt innra með henni,
allt frá því augnabliki að Bourdelot
kemur til Stokkhólms. Hún missti
allan áhuga á málefnum Svíþjóðar.
Hún snerist alveg ákveðið gegn
lútersku kirkjunni, sem hún hafði
reyndar aldrei verið hrifin af.
Þess í stað tók hún að hneigjast
mjög að kaþólskri trú. Nú fór hún
að elska allt, sem var af latnesk-
um uppruna og þá ekki sízt róm-
verskum, og þessi ást hennar varð
þungamiðja ævi hennar uppfrá því.
Fráhvarf hennar frá lúterskri trú
til kaþólskrar hafði geysilega mikil
stjórnmálaleg áhrif, Á þessum tíma
háðu fylgismenn kaþólskrar trúar og
mótmælendatrúar ofsalega baráttu
í Evrópu og þá ekki sízt í þýzku
smáríkjunum. Þetta var því geysi-
lega þýðingarmikill stjórnmálaleg-
ur viðburður. Þetta vitnaðist fyrst
árið 1651, þegar portúgalskur sendi-
herra kom til Stokkhólms. Hann
talaði ekkert það tungumál, sem
Kristín gæti skilið, og því gerðist
ritari hans túlkur hans í viðræðum
hans við drottningu. Og þessi túlkur
var Jesúítaprestur. Kristín var þeg-
ar orðin sannfærð um þetta frá-
hvarf sitt og trúði honum fyrir
áhuga þeim, sem hún hefði á ka-
þólskri trú, og löngun sinni til þess
að ræða þetta nánar við kaþólsk-
an prest. Hann útvegaði sér tylli-
ástæðu til þess að yfirgefa hirð
hennar og flýtti sér til Rómar með
fréttirnar. Þaðan voru svo sendir
tveir trúboðar á hennar fund með
mikilli leynd og skyldu þeir snúa
henni að fullu til kaþólskrar trúar.
Hún tók nú kaþólska trú, þó ekki
væri það opinberlega, sem kaþó-
likki gat hún ekki ríkt yfir Svíþjóð.
Er hér var komið sögu, var hún
orðin dauðþreytt á því að vera
drottning. Þessi kona, sem bjó yfir
svo furðulegri lífsorku, vildi þekkja
allt, vita allt. Hún þráði fjölbreytta
reynslu, æsandi reynslu. Þegar hún
hafði gleypt í sig það, sem var að
hafa hverju sinni, sneri hún sér að
einhverju nýju, og ólíku hinu fyrra.
Hún hafði komizt í snertingu við
Suðurlandabúa. Hún þráði nú að
kynnast þeim betur og löndum
þeirra. Og hún hafði nú öðlazt trú,
er veitti sál hennar fróun, trú, sem
var svo ólík lúterstrúnni, er hún
hafði játað áður. Og hún þráði að
þurfa ekki lengur að fela trúariðk-
anir sínar, heldur mega taka þátt
í kaþólsku trúarlífi í ríkum mæli
og án allrar leyndar.
Það var aðeins ein leið opin fyr-
ir hana, er gæti gert henni það kleift
að öðlast allt þetta. Hún varð að
afsala sér völdum sem drottning
Svíþjóðar.
Þetta kostaði talsverða baráttu,
því að málið var ekki svo einfalt,
að hún gæti bara labbað burt. Fyrst
og fremst þarfnaðist hún tekna
drottningar, þótt hún hætti að sinna
drottningarskyldum, því að hún
ætlaði sér alls ekki að fara að flækj-
ast auralaus um Evrópu. Hún lét