Úrval - 01.05.1967, Qupperneq 27

KRISTÍN SVÍADROTTNING
25
hún væri ekki stödd í sínu eigin
landi.
Santinelli hvatti Monaldeschi til
þess að skrifta fyrir Föður Lebel,
því að dauðinn nálgaðist óðum.
Fórnarlambið gafst upp og hóf
skriftir sínar, en þá birtist ölmusu-
stjóri drottningar skyndilega, áður
en Monaldeschi gæti fengið aflausn.
Hann var prestur, og Monaldeschi
grátbað nú þann mann einnig um
að halda á fund drottningar og biðja
um miskunn hennar. Drottning
var enn beðin um að sýna miskunn,
en árangurslaust.
Hin raunverulega aftaka dróst á
langinn ekki síður en undirbúning-
urinn að henni.
Er Santinelli kom nú aftur af
fundi drottningar með algera neit-
um um nokkra miskunn, nálgaðist
hann Monaldeschi með brugðið
sverð og rak hann á undan sér al-
veg út í salarenda, áður en honum
tókst að koma höggi á Monaldeschi.
Fékk Monaldeschi þá stungu í kvið-
inn. Þrátt fyrir ótta sinn reyndi
Monaldeschi samt að beita vopnum
á móti.
Santinelli fann, að Monaldeschi
var brynjaður innan klæða, og vann
sverð hans því ekki á honum, þar
sem hann var brynjaður. Því tók
hann að beina stungum sínum og
höggum að höfði hans og einkum
andliti.
Monaldeschi hneig niður á
J nen, og Iagaði blóðið úr honum.
Hann kallaði á Föður Lebel og bað
hann um að biðja sér miskunnar.
Nú kom ölmusustjóri drottning-
'arinnar inn aftur. Hann var aug-
sýnilega að koma frá henni. Mon-
aldeschi tókst að rísa upp og dragast
áfram í áttina til hans. Hann vonaði
enn, að lífi hans yrði þyrmt. En
ölmusustjórinn kom augsýnilega
með dauðadóm frá drottningunni.
Líklega hefur henni samt ekki ver-
ið rótt í skapi yfir að þurfa að bíða
úrslita þessa langdregna og hræði-
lega leiks svona lengi. Presturinn
talaði í hálfum hljóðum við Santi-
nelli og veitti jafnframt Monaldsechi
aflausn. Og síðan var Monaldeschi
stunginn síðustu stungunni.
Samkvæmt lögum Frakklands var
ekki hægt að skoða þetta morð sem
aftöku. Lúðvík 14. vildi ekki líta
Kristínu augum framar. Mazarin
kardínáli, sem hafði upphaflega
sent Monaldeschi á hennar fund,
varð bálreiður og hvatti hana til
þess að kenna Santinellibræðrum
um þetta allt saman. En hún fékkst
aðeins til þess að reka Ludovico,
hinn raunverulega morðingja, úr
þjónustu sinni. Og síðan hélt hún
aftur til ftalíu.
Monaldeschi, maðurinn, sem
Kristín lét drepa, var þó ekki sá
maður sem varð henni hjartfólgnast-
ur um ævina, heldur var það Azzo-
lino kardináli. Hann var henni trúr
og tryggur vinur og bandamaður
hennar í þeim stjórnmálaátökum,
sem áttu sér þá stað í Róm, og því
baktjaldamakki, sem þeim var
tengt. Hún hélt áfram að vera eirð-
arlaus sem fyrr, sneri aftur til Sví-
þjóðar eftir dauðu Karls Ágústs og
gerði sitt til þess að að flækja mál-
in þar. En Róm var borg hennar
sanna, raunverulega lífs. Eitt sinn
skrifaði hún Azzolino, að hún vildi