Úrval - 01.05.1967, Síða 61

ÞEIR SVÍFA SEM FUGLAR HIMINSINS
59
mörgum stundum og ég framast
get í flugvél, sem hefur ekki neina
vél, þ. e. í svifflugunni minni. Eg
byrjaði að leggja stund á svifflug,
þegar ég var 15 ára gamall. (Þá voru
slík flugtæki kölluð ,,glider“, en nú
eru þau alltaf kölluð „sailplane").
Svifflugan mín fyrsta var heimatil-
búin. Hún var smíðuð eftir upp-
drætti, sem kostaði 5 dollara, en
viðinn í hana fékk ég hjá píanóverk-
smiðju. Og hún var toguð á loft af
bíl, sem 800 feta kaðall var bundinn
aftan í. Þetta var ósköp frumstætt
flugtæki, en geysilega skemmtilegt.
Síðan fór ég að fljúga flugvélum,
sem höfðu vélar og hreyfla. En fyrir
átta árum sneri ég aftur til fyrstu
ástarinnar minnar.
FUGL MEÐAL FUGLA.
Mér finnst ég sé ekki raunveru-
lega að fljúga, nema ég sé í svif-
flugu, þrátt fyrir alla reynslu mína
sem flugmaður á flutningaflugvél. í
svifflugunni er ég sem fuglinn fljúg-
andi, sem skýzt á milli skýjanna. Og
stundum finnst manni raunverulega,
að maður sé sem fugl á meðal fugla.
Vinur minn komst eitt sinn inn í
loftuppstreymi í fyrrahaust, þ. e.
loftstraum, sem stefnir upp á við.
Og í loftstraum þessum sá hann heil-
an hóp af haukum, sem voru að
þinga þar. Hann heldur að þeir
hafi verið á annað hundrað. Sumir
þeirra þutu burt, er hann nálgaðist,
en aðrir litu bara við, virtu hann
fyrir sér og hringsóluðu svo í upp-
streyminu með honum. Nu, hví
skyldu þeir hafa vikið fyrir honum?
Þeir komu þangað á undan honum.
En haukar eru ekki ætíð svo vin-
gjarnlegir. Einu sinni var haukur
einn, sem hafðist við nálægt bæn-
um Elmira í New Yorkfylki. Þetta
var gamall, harður naggur, og hann
réðst bara á svifflugurnar, þegar
þær nálguðust hann. Hann kom æð-
andi að svifflugunni með útflentar
klærnar. Og svo beygði hann, þeg-
ar hann var kominn fast að svifflug-
unni. Eitt sinn misreiknaði hann sig
og skall utan í skrokk svifflugunnar
og missti meðvitund. En hann rakn-
aði samt við sér, áður en hann hafði
fallið alla leið til jarðar.
Svifflugmenn læra mikið af hauk-
unum. Við fylgjumst með þ'éim af
jörðu niðri, einkum snemma á
morgnana, til þess að reyna að geta
okkur til um, hvort loftuppstreymið
sé hagstætt fyrir svifflug eða muni
brátt verða það. Það getum við séð
af flugi þeirra. Ef haukur blakar
vængjunum, má sjá, að loftupp-
streymið, sem hann er í, er ósköp
máttlítið. Skýringin er sú, að yfir-
borð jarðarinnar fyrir neðan upp-
streymið er ekki nógu heitt til þess
að koma loftinu til þess að streyma
upp nokkuð að ráði. En svifi hann
glæsilega og hækki flugið án þess að
blaka vængjunum, þá vitum við, að
við getum gert hið sama í svifflug-
unum okkar. Og sé maður á lofti,
þegar maður kemur auga á hauk,
sem lætur sig svífa og hækkar flug-
ið án þess að blaka vængjunum, þá
getur maður svifið yfir til hans og
notfært sér loftuppstreymið, sem
hann er í, og svifið þannig upp með
honum.
HEIMBOÐ í HIMININN.
Þeim Bandaríkjamönnum fjölgar