Úrval - 01.09.1969, Qupperneq 71

STAÐREYNDIR UM PÍPUREYKINGAR
69
að láta pípuna alltaf standa þannig,
að auðveldlega geti loftað í
gegnum hana.
PÍPUREYKINGAR
Pípureykingamaður, sem náð hef-
ur langt í list sinni, hættir smátt og
smátt að líta á pípur sínar sem
dauða hluti. Þær verða vinir hans
og hluti af honum sjálfum og verða
honum nauðsynleg hjálpartæki í
lífsbaráttunni. Gott dæmi er Sher-
lock Holmes.
Að eiga margar pípur er ekki
nauðsynlegt, en það allra minnsta
er að eiga tvær, og skipta þá viku-
lega. Gallinn við það er, að þá er
hætt við að pípan fái ekki að kólna
nægilega milli reykinganna. Því eru
4 pípur mjög heppileg tala og hafa
þá tvær í takinu í einu. Hve fast
tóbakinu er troðið í kónginn er al-
gert smekksatriði, aðeins að það
lofti vel í gegn, svo að glóð komist
auðveldlega í allt yfirborð tóbaks-
ins í fáum sogum, en það er mjög
nauðsynlegt. Hafi glóð ekki mynd-
azt á öllu yfirborðinu, má ekki blása
til að auka glóðina, þá er hætt við
að hitinn verði það mikill, að pípan
sjálf brenni. Það rétta er, að drepa
eldinn alveg með vísifingri, eða
píputroðara og byrja að nýju. Og
svo er að reykja hægt og rólega,
með svipuðum hraða og maður and-
ar, undir venjulegum kringumstæð-
um.
Pípunni á ekki að slá í harða hluti
til að losa úr henni. Hún er ekki
hamar, heldur vinur þinn og er við-
kvæm fyrir höggum. Bezt er að slá
henni i þumalfingur eða handarbak,
þá fær hún ekki þyngri högg en þú
þolir og það er sanngjarnt. Hættu-
legt getur verið að losa munnstykk-
ið úr, meðan pípan er heit, því það
þrútnar við hitann, og gæti því
brotnað. Tilreykingin má ekki vera
þykkri en 4 mm. 2—3 mm er hæfi-
legt. Þegar pípan er skafin, skal
forðast að nota beitt eða oddhvöss
verkfæri, til að skaða ekki tréð.
Pípu ætti ekki að reykja í opnum
bíl, á hjóli eða í miklum vindi, þar
sem hætta er á að súgur auki glóð-
ina það mikið, að hætta sé á að við-
urinn brenni.
SÚR PÍPA
Mesta vandamál, sem óvanur
pípureykingamaður á við, og sem
vanir ráða ekki nærri alltaf við, er
súr pípa. Sem eðlilegt er, getur al-
drei orðið mikið varið í að reykja
pípu, sem drynur í og spýtir sósu
upp í munn reykingamannsins, og
hefur þar að auki súra og fráhindr-
andi lykt. Samt er það staðreynd,
að engin pípa þarf að verða súr, ef
hún er rétt meðhöndluð frá byrjun.
Það fyrsta, sem þarf að athuga, er
að kóngurinn sé úr góðri rótarteg-
und og sé sléttur og vel unninn.
Næsta atriði er að reykja hvert ein-
asta tóbakskorn. Margir eiga í erfið-
leikum með það í byrjun, en það
læra samt allir á fáum dögum. Þó
að síðustu reykirnir séu erfiðir í
fyrstu, verða þeir með tímanum
þeir beztu. Ef síðustu tóbakskornin
eru kroppuð upp úr pípunni, eða ef
hún er látin liggja hálfreykt yfir
nótt, verður hún óhjákvæmilega súr.
Pípuna á alltaf að hi'eisa strax og
einhver sósa er komin í hana. Pípu-
reykingamaður á alltaf að bera á