Úrval - 01.09.1969, Blaðsíða 100

Úrval - 01.09.1969, Blaðsíða 100
98 ÚRVAL Condon settist á ný inn í bílinn, og þeir vinirnir óku niður eftir í átt'na að 233,-stræti, unz þeir komu að stóra Moodlawn-kirkjugarðin- um, sem var innan næstum þriggja metra hárrar j árngirðingar. Condon sté út úr bílnum og gekk eftir auðri götunni í áttina að garðshliðinu. en um þetta leyti sólarhrings var það lokað. Klukkan var nú stundarfjórðung yfir níu. Condon sá ekkert óvenju- legt, en hafði á tilfinningunni, að sér væri veitt eftirför. Klukkan varð hálftíu, og enn gerðist ekkert, og Condon tók að aka sér í kuldan- um. En nú hreyfði sig eitthvað í ná- grenninu. Condon einblíndi þang- að spenntur. Einhver stóð inni í kirkjugarðinum og hreyfði hönd upp og niður milli tveggja járn- rima í hliðgrindinni. Þegar Condon gekk nær, dróst höndin frá, og hann sá ógreinilega mannveru bera við dökkt baksvið- ið, sem myndaðist af trjám og graf- steinum. Af andlitinu voru einung- is aúgun sýnileg. Maðurinn hafði dregið hattinn langt niður á enni. „Eenguð þér þá — peningana?“ Þetta var röddin með kröftuglega framburðinum, sem Condon hafði heyrt í símanum. „Nei“, svaraði Condon. „Ég get ekki komið með peningana fyrr en ég hef séð það, sem ég á að fá fyrir þá.“ Skyndilega heyrðist fótatak inni í kirkjugarðinum. „Þarna kemur lögga!“ kallaði maðurinn upp, greip um járnsteng- urnar og klifraði hratt upp á við, sveiflaði sér yfir hliðið og kom nið- ur hljóðlaust við hlið Condons. Jafnskjótt vatt hann sér við og hljóp burt. Condon hljóp á eftir manninum og æpti: „Komið aftur! Komið aft- ur!“ Hann hafði séð nógu mikið til að vita, að maðurinn, sem hann var að elta, var miklu yngri en hann sjálfur, en samt tókst honum að halda í við hann. Það voru ekki margir metrar milli þeirra, þegar flóttamaðurinn smeygði sér inn í Van Cortlandt-almenningsgarðinn og fól sig bak við trjárunna. Condon óð næstum ofan á hann. „Þetta megið þér ekki gera!“ sagði hann og tók þéttingsfast í armlegg mannsins. Hinn stóð hreyfingar- laus og svaraði ekki. Condon dró hann með sér að bekk. í nokkrar mínútur sat sá ókunni þögull með frakkakragann dreginn upp á höku. En loks tók hann til máls: „Það er of hættulegt. Það gætu orðið tuttugu ár. Eða stóll- inn. . Fer ég í stólinn, ef dreng- urinn er dáinn?" Doktor Condon starði skelfur á manninn. Dáinn? En maðurinn flýtti sér að róa hann. Drengurinn var lifandi og leið vel, sagði hann. „Hvernig get ég vitað, að ég tala við þann rétta?“ spurði Condon. Hinn svaraði, að Condon hefði fengið bréfin með hring-undir- skriftunum. Nú stakk Condon hönd í vasann og tók þaðan öryggisnæl- urnar tvær, sem verið höfðu í rúmfötum drengsins. En Lindberg hafði gefið honum leyfi til að hafa þær með sér. Condon spurði mann-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.