Úrval - 01.09.1969, Side 102

100
ÚRVAL
heim til Bandaríkjanna eftir hið
sögulega flug yfir Atlantshafið.
Curtis hafði borið málið undir þessa
tvo menn og þeir verið ásáttir um,
að þeir yrðu að ganga á fund Lind-
bergs.
Curtis skýrði Lindberg fljótlega
frá tilefni komu þeirra: Kvöld eitt
hefði maður nokkur, Sam að nafni,
sem hann vissi, að verið hafði
smyglari, sett sig í samband við
Curtis og sagt, að barnsræningj -
arnir hefðu beðið sig að koma sér
í samband við Curtis.
Curtis kvaðs hafa undrazt og
spurt Sam, hversvegna einmitt
hann hefði verið valinn til þess
arna. En Sam svaraði því til, að
ræningjarnir vildu fara krókaleið-
ir, væru smeykir við ýmsa glæpa-
menn í New York og nágrenni, sem
mundu leita eftir að fá hlutdeild
í lausnarfénu. Ljóst var, að ræn-
ingjarnir reiknuðu ekki með
Rosner, sem var hinn formlegi
milligöngumaður Lindbergs.
Curtis kvaðst hafa tekið illa í að
eiga nokkuð við ræningjana að
sælda í byrjun, en sló til, er hon-
um varð hugsað til barnanna sinna
tveggja. Hann sagði ennfremur, að
barnsræningjarnir krefðust sem
sönnun fyrir einlægum vilja Lind-
bergs, að 25. þúsund dalir skyldu
leggjast inn í banka í Norfolk sem
tryggingarfé; reikningurinn skyldi
opnast á nöfn milligöngumannanna
þriggja, þeirra Curtis, Peacock og
Burrage.
Lindberg hafði hlýtt á frásögn
Curtis án þess að mæla orð af vör-
um. En er Curtis hafði lokið máli
sínu, sagði Llndberg, að hann ef-
aðist ekki um góðan tilgang þeirra,
en hefði ástæðu til að halda, að
þeir væru að einhverju leyti
blekktir. Hann sagði, að rétt væri
samt að sleppa ekki neinum mögu-
leika, sem leitt gæti á rétta braut,
enda ætti að vera auðvelt fyrir
Sam þennan að sanna, að hann
stæði í sambandi við ræningjana;
hann þyrfti ekki annað en að út-
vega stutta orðsendingu frá þeim,
undirritaða með einkennismerki
þeirra.
Fregnin um Curtis og félaga hans
síaðist út, og stórar fyrirsagnir
komu í blöðunum þar að lútandi.
Þegar það kom fyrir sjónir Con-
dons, varð hann alvarlega smeyk-
ur. Vildu ræningjarnir ekki lengur
hafa gagn af honum? Ellegar var
það Lindberg, sem taldi sig ekki
hafa þörf fyrir hann lengur? Eftir
blaðafregnunum að dæma var hlut-
verki hans í þessu máli lokið.
LAUSNARFÉÐ AFHENT
Lindberg dró niður í kvíða
Condons með því að segja honum,
að það sem Curtis hefði fram að
færa, væri ekki þýðingarmikið
framlag til málsins. En Condon
velti stöðugt fyrir sér, hvers vegna
John svaraði ekki orðsendingunum.
Loks tók hann sig til og setti nýja
orðsendingu í blaðið, og hljóðaði
húnsvo: „Peningarnir eru tilbúnir.
Látið okkur fá merkjamál, sem við
getum notað. Jafsie.“
Enn liðu þrír eftirvæntingarsam-
ir dagar, og loks á fjórða degi svar-
aði John: „Það er ekki nauðsynlegt
að nota merkjamál. Þið vitið vel,
hvað við viljum. Við höldum barn-