Úrval - 01.09.1969, Síða 110

108
varð þéttari og beygði sig undir
lágtslútandi grein. Skyndilega kom
hann auga á eitthvað óvenjulegt og
gekk nær. Þarna lá eitthvað hálf-
grafið í lítilli dæld undir hrúgu af
visnum blöðum og jarðvegi. Fyrst
hélt Allen, að þetta væri hræ af
dýri. En er hann aðgætti nánar, sá
hann lítinn barnsfót standa út úr
hrauknum.
Allen flýtti sér aftur til bíls-
ins og kallaði til félaga síns:
„Almáttugur, það liggur dáið barn
þarna inni í skóginum! Síðan ók
hann í flýti til Hopewell og til-
kynnti lögreglunni, hvað fyrir hann
hafði borið.
Lögreglumaður hraðaði sér óð-
ar á vettvang, losaði líkið úr hrúg-
unni, virti fyrir sér andlitið og bar
það saman við ljósmynd, sem hann
hafði meðferðis. Ekki var hann
lengi að átta sig á, að þarna var um
sama andlitið að ræða.
Nokkrum mínútum seinna birtist
á staðnum Harry Walch umsjónar-
maður frá lögreglunni í Jersey
City. Hann lét svo ummælt, að gera
yrði nánari rannsóknir áður en fjöl-
skyldunni yrði tilkynnt um fund-
inn. Hann virti fyrir sér fataslitr-
urnar á litlum kroppnum, ók síð-
an heim til Lindbergs og spurði
Betty Gow, hvort verið gæti, að hún
ætti í fórum sínum sýnishorn af
náttfötum drengsins.
Betty svaraði, að svo væri; hún
hefði einmitt saumað á hann nátt-
skyrtu úr gömlum flónelsundir-
kjól sama kvöldið og hann hvarf;
leifarnar af kjólnum ætti hún enn
og ennfremur bláa tvinnann, sem
ÚRVAL
hún hafði notað við saumaskap-
inn.
Lögreglumaðurinn ók nú með
þessi sönnunargögn í höndunum til
felustaðarins í skóginum. Kjóllinn
og fataleifarnar reyndust úr sama
efni, og blár tvinni var einnig í
saumum náttfatanna.
Þar með var hinni löngu leit að
Lindy litla lokið.
Walsh hraðaði sér aftur til heim-
ilis Lindbergs og sagði Schwarz-
kopf tíðindin, og hafði hann þegar
í stað fjarskiptasamband við Cacha-
lot. Og nú var eftir sú þraut að láta
Önnu Lindberg vita um þessi
sorgartíðindi. Schwarzkopf gekk til
herbergisins, þar sem þær mæðgur
Anna og frú Morrow biðu upp-
hringinga frá Lindberg. Schwarz-
kopf stundi upp tíðindunum, og frú
Morrow tók dóttur sína í fang sér.
Rétt á eftir lét hann dagblöðin
fá fregnirnar.
Á meðan hafði ekki enn borizt
svar frá Cachalot við hinni sorg-
legu fregn, sem hvað eftir annað
hafði verið send þangað. Var loft-
skeytastöð skipsins í ólagi? Það
yrði sannkölluð kaldhæðni örlag-
anna, ef allur heimurinn fengi fyrr
að vita um dauða drengsins en
faðirinn, sem leitaði hans dauða-
leit á hafinu.
Þegar Cachalot kom aftur í höfn
eftir stranga útivist, vissu skips-
menn enn ekkert. Strandgæzlubát-
arnir höfðu ekki fengið samband
við skipið.
Curtis gekk í land þegar í stað,
en Lindberg var kyrr um borð að
venju. Skömmu síðar komu þeir
Edwin Bruce og Richard deildar-