Úrval - 01.09.1969, Síða 112

110
ÚRVAL
allt samband þeirra við. ræningj-
ana; enginn vafi gæti leikið á því,
að þeir þremenningarnir hefðu
orðið fyrir miklum blekkingum.
Yfirheyrslurnar áttu sér stað
heima hjá Lindberg.
Rosner kvaðst margoft hafa haft
samband við undirheimalýðinn,
fyrst og frémst ýmsa minniháttar
glæpamenn, sem reyndu að hagn-
ast á málinu. í einu tilfellinu hefði
verið gott útlit með, að einhver
lausn fengist en allt endað í blind-
götu.
Curtis gaf nákvæma lýsingu á
skonnortunni, og varð það til þess,
að strandgæzlunni var þegar í stað
gefin skipun um að rannsaka haf-
svæðið milli Nova Scotia og Florida.
En lögreglan fann fljótlega, að
Curtis átti erfitt með að muna ýms
önnur mikilvæg atriði. Til að
mynda rak hann ekki minni til,
hvar hann hafði hitt konurnar tvær
í Fordbílnum með senditækin. Eft-
ir að hafa leitað hálfan dag varð
Curtis að gefast upp á að finna hús-
ið í Newmark, þar sem hann hafði
hitt John. Og loks var hann ekki
fær um að finna skálann í Cape
May, þar sem hann hafði rætt við
aðra konuna 10. maí, — og voru
þó aðeins liðnir þrír dagar síðan.
Curtis fann fyrir því, að allir
sniðgengu hann þetta kvöld á heim-
ili Lindbergs. Enginn talaði við
hann fyrr en Walsh lögreglumaður
stakk upp á því við hann um mið-
nættið, að þeir brygðu sér út fyrir
og önduðu að sér hreinu lofti.
Þessa svölu vornótt tók Curtis
nú að skýra frá sínum persónulegu
vandkvæðum; sagði að síðastliðið
vor hefði fyrirtæki hans orðið
gjaldþrota og hann fengið tauga-
áfall, en konan hans hefði með
nærgætni sinni komið í veg fyrir,
að ekki fór enn verr fyrir sér.
Walsh kinkaði kolli og kvaðst
skilja, að þetta hefði verið erfið
reynsla fyrir hann. En mundi það
ekki létta á honum, ef hann segði
sannleikann um hlutverk sitt í
Lindbergs-málinu?
„Ég er búinn að segja sannleik-
ann um það,“ flýtti Curtis sér að
svara.
Walsh lét sem hann heyrði ekki
þessi orð; það var svo margt mót-
sagnakennt í frásögnum Curtis.
Andartak stóðu þeir þögulir. En
svo yppti Curtis öxlum og mælti:
„Það eina ósanna var, þegar ég
sagði honum, að ég hefði séð hluta
af lausnarfénu.“
Walsh hugsaði sig um. „Af hverju
ekki að segja Lindberg ofursta
það?“ spurði hann. „Þetta var
nefnilega eina sönnunin, sem hann
hafði um, að þér stæðuð í sambandi
við ræningjana.“
Curtis féllst á þetta, og eftir
nokkrar mínútur endurtók hann
þaninni röddu fyrrnefnda fulljrrð-
ingu í áheyrn Lindbergs. Andar-
tak starblíndi Lindberg þegjandi á
Curtis. Síðan vatt hann sér við með
fyrirlitningu og gekk hratt út úr
stofunni.
En efaðist Walsh um, að Curtis
hefði sagt allan sannleikann og
stakk því upp á, að hann endur-
tæki sögu sína enn einu sinni.
Curtis féllst á það en fullyrti jafn-
framt, að frásögn hans væri sann-
leikanum samkvæm. Hann talaði