Úrval - 01.09.1969, Síða 125

BARNI LINDBERGS RÆNT
123
hinn 15. september hemlaði dökk-
blár Dodge-fólksbíll fyrir framan
bensínsölu á horrii 127.-götu og
Lexington-strætis á norður-Man-
hattan. ; ,
„Tuttugu lítra“, sagði maðurinn
bak við stýrið og sté út úr bílnum.
Walter Lyle, sem hafði á hendi
afgreiðsluna þennan dag, virti and-
lit mannsins fyrir sér: framstand-
andi kinnbein, lítið andlit, frammjó
haka. En Walter var mjög mann-
glöggur og lagði metnað sinn í að
þekkja í sjón sem flesta af við-
skiptamönnum sínum. En hann
þóttist viss um að hafa aldrei af-
greitt þennan mann fyrr.
„Þetta gera 98 sent“, sagði hann.
Bílstjórinn rétti fram tíu-dala
gullseðil. Walter tók við honum en
hikaði andartak. Honum flaug í hug
umburðarbréf, þar sem starfsmenn
bensínstöðva voru beðnir að bera
saman númerin á öllum gull-dala-
seðlum við lista yfir peningaseðla í
Lindbergsmálinu. En því miður var
listi þessi orðinn svb velktur með
tímanum, að - honum/ hafði verið
fleygt. En Walter rriundi líka eftir
áminningunni um að skrifa niður
bílnúmerin, þegar viðskiptamaður
greiddi með tortryggilegum seðli.
Meðan Walter stóð þarna með
peningaseðilinn í hendinni, kom að-
vífandi annar starfsmaður, John
Lyons. Þegar hann horfði líka tor-
tryggnislegá á séðilinn, brosti við-
skiptavinurinn og mælti með ei-
lítið erlendum hreimi: „Það er ekk-
ert athugavert við hann. Bankinn
tekur áreiðanlega við honum,“
Walter gekk inn í afgreiðsluna og
skipti seðlinum, lét manninn fá sitt
til baka, og um leið og hann ók á
brott leit Walter á bílnúmerið, sem
var 4U-13-41. Walter skrifaði það
niður á peningaseðilinn.
Rétt fyrir hádegi lagði John Ly-
ons leið síria til Corn Exchange
bankas, sem var skammt frá til að
leggja inn peninga þá, sem komið
höfðu inn um morguninn. Hann
bað gjaldkerann, Miram Ozmec, að
skipta tíu-dala gullseðlinum í tvo
fimm-dala seðla. Ozmec gerði það
og lagði tíu-dala seðilinn til hliðar,
en síðar áttu þeir að afhendast að-
algjaldkeranum.
Það var ekki fyrr en þrem dögum
seinna, eða hinn 18. september, að
gjaldkerinn veitti því athygli, að
tíu-dala gullseðillinn tilheyrði
lausnarfé Lindbergs. Skömmu
seinna kom Finn ásamt tveim öðr-
um lögreglumönnum í bankann.
Þeir tóku undir eins eftir bílnúm-
erinu, sem skrifað var á bak seðils-
ins.
Miram Ozmec þótti slæmt, að
hann skyldi hafa gleymt, hver hafði
afhent seðilinn, en kannske mátti
geta sér þess til eftir öðrum leiðum.
Að uppástungu Finns beindi hann
athyglinni að þeim seðlum, sem á
voru rituð nöfn bensínstöðva. En
Ozmec var enn jafnóviss. Loks leysti
Finn þrautina með að skrifa niður
nöfn allra bensínstöðvanna og heim-
ilisföng þeirra. Og með tíu-dala
gullseðilnn í vasanum lagði hann af
stað með félögum sínurn t.veim að
leita frekara fyrir sér.
í fjórðu götunni, sem þeir komu
til, var Walter Lyle til svara í bens-