Úrval - 01.08.1970, Blaðsíða 15

Vaíkárari strokuunglingar, sem
gera sér grein fyrir hættunum í
sambýlishópunum og kommúnun-
um, leggja fremur leið sína til al-
menningsgarða, safnbygginga, lang-
ferðabílamiðstöðva, tómra húsa eða
bygginga, er rýmdar hafa verið sem
óhæft húsnæði. Þeir lenda í erfið-
leikum, þegar þeir reyna að hafa
ofan af fyrir sér upp á eigin spýt-
ur. Þá skortir atvinnuleyfi og kort
Almannatrygginganna, og því
neyðast þeir til þess að betla eða
takast á hendur lélegustu störfin í
lélegum veitingahúsum fyrir mat
að launum.
Hyers vegna strjúka þessir ungl-
ingar, sem koma flestir frá mið-
stéttarheimilum, að heiman? Flest-
ir þeirra eru áhyggjufullir eða
ringlaðir að nokkrum óbetranleg-
um afbrotaunglingum undanskild-
um. Margir þeirra segjast hafa
strokið vegna alvarlegrar misklíðar
við foreldrana út af sambandi
þeirra við hitt kynið, hársídd og
greiðslu, marijuana eða mati á
þjóðfélagslegum verðmætum og
stöðutáknum, einnig vegna rifrild-
is, sem upp hafði komið vegna
skemmda á dýrum húsgögnum eða
fjölskyldubílnum eða þá, sem var
tíðast, vegna þess að þeir fengu
lægri einkunnir í skóla en búizt
var við af þeim. Niðurstaða rann-
sóknar, sem framkvæmd var á veg-
FrœgÖ hippasamfélaganna verkar
eins og segull á unglingana og hefur
oröiö til þess aö auka strokiö um all-
an helming. Þeir halda, aö þeir geti
búiö ókeypis í hinum svokölluöu
kommúnum.
um Geðheilsustofnunar Bandaríkj-
anna, er á þessa leið: „Strok að
heiman getur verið tákn um svo
ótal margt, allt frá örvæntingar-
ópi til siguröskurs.“
Sumir unglingarnir segjast hafa