Úrval - 01.08.1970, Blaðsíða 19

SEGID MÖNNUM YKKAR í MOSKVU
17
U tanríkisráöherrar Öxulveldanna,
tengdasonur Mussolinis, Giano greifi,
og Joachim von Ribbentrop. Myndin
er tekin í Berlín 1939.
ur sínar í íburðarmikilli höll frá
tímum Bismarks, og mæla mér mót
við Ribbentrop. Mér var tjáð að
utanríkisráðherrann væri ekki í
borginni. Þegar ég hringdi til fyrsta
aðstoðarmanns hans, Ernst von
Weizsacker barón, voru sömu svör
gefin: aðstoðarráðherrann væri
heldur ekki viðlátinn. Klukkustund-
ir liðu og það tókst ekki að hafa
uppi á neinum af æðstu mönnum
ráðuneytisins. Þegar Wöhrmann —
forstöðumaður stjórnardeildar ráðu-
neytisins — mætti loks á hádegi
endurtók hann aðeins að hvorki
Ribbentrop né Weizsacker væri við-
látinn.
„Ég held að það sé mikilvæg ráð-
stefna hjá Foringjanum. Þeir eru
að líkindum allir þar núna,“ sagði
Wöhrmann til útskýringar. ,,Ef er-
indið er áríðandi, er bezt aS fela
mér það og ég skal reyna að ná
sambandi við ráðherrann.“
,,Nei,“ svaraði ég, „sendiráðið
hefur fyrirmæli um að hafa sam-
band við ráðherrann sjálfan. Vildi
Wöhrmann vera svo vingjarnlegur
að láta Ribbentrop vita?“
Orðsendingin, sem hér var um að
ræða, var vissulega ekki þess eðlis,
að hægt væri að trúa lágt settum
embættismanni fyrir henni. Þetta
var krafa um að þýzka stjórnin gæfi
skýringu á liðssafnaði við landa-
mæri Ráðstjórnarríkjanna.
Það var hringt til okkar frá
Moskvu nokkrum sinnum um dag-
inn til að reka á eftir okkur að
koma orðsendingunni á framfæri,
en hvað oft sem við hringdum í
utanríkisráðuneytið, fengum við að-
eins eitt og sama svarið: Ribben-
trop væri fjarverandi og enginn
vissi hvenær hans væri von aftur.
Nei, þeir höfðu ekki einu sinni get-
að látið hann vita af okkur. Það
var ekki hægt að ná til hans.
Um sjöleytið um kvöldið fóru
allir samstarfsmenn mínir heim. Ég
dvaldi eftir í sendiráðinu til að
halda áfram að reyna að ná tali af
Ribbentrop. Ég setti klukku á borð-
ið og ákvað að hringja í Wilhelms-
strasse nákvæmlega á hálftíma
fresti.
Út um opinn gluggann, sem vissi
að Unter den Linden, mátti sjá
fólkið, sem reikaði um undir ung-
um linditrjánum líkt og hvern ann-
an sunnudag. Stúlkur og konur
voru í ljósum sumarklæðum, karl-
mennirnir, sem flestir voru roskn-
ir, klæddust látlausum, dökkum
fötum með gamaldags sniði. Lög-
reglumaður, með sinn ljóta hjálm
r >>
Höfundur þessarar frásagnar, Valen-
tín Bjerezhkoff, starfaði 1 utanríkis-
þjónustu Ráðstjórnarríkjanna á árun-
um 1940—1945. Frá því í desember
1940 og f-ram að innrás þýzku nasista-
herjanna í Ráðstjórnarríkin 22. júní
1941 var hann fyrsti sendiráðsritari
við Ráðstjórnarsendiráðið í Berlín.
Að stríðinu loknu sneri Valentín sér
að blaðamennsku og er nú ritstjórnar-
fulltrúi við alþjóðamálatímaritið ,,New
Times“, sem gefið er út vikulega í
Moskvu.
V____________________________________J