Úrval - 01.08.1970, Blaðsíða 116

114
á tvo báta, sem vögguðu á smáöld-
unum úti á ánni. Það voru tveir
menn í hvorum bát. Lengra í norðri
sá hann tvo menn, sem stóðu uppi
á klettunum á árbakkanum og virt-
ust vera að veiða. Tuomi var einn-
ig viss um, hverjir það voru. Það
voru örugglega menn Airíkislög-
reglunnar, sem áttu að vera honum
til verndar, ef í harðbakkan slægi.
Hann hélt í áttina niður að ár-
bakkanum. Það var sem hné hans
væru úr blýi. Hann átti sífellt erf-
iðara um gang, eftir því sem hann
nálgaðist fundarstaðinn meira.
Hann varð að þvinga sig til þess að
ganga í áttina til símastaursins. Svo
sá hann, hver stóð þar og beið hans.
Og hann tók andköf, er hann sá,
hver maðurinn var. Þess gerðist
ekki þörf að mæla af munni fram
kenniorð fyrirskipananna. Þeir
þekktust. Þarna beið hans lágvax-
inn, fremur ljótur maður með breitt
nef og mikinn, svartan hárlubba.
Hann var með gleraugu í stálum-
gerð. Þetta var kennari hans frá
Moskvu, sjálfur Aleksei Ivanovieh
Galkin.
Galkin heilsaði honum með inni-
legu handabandi. Svo faðmaði hann
hann að sér. En Tuomi varð ekk-
ert rórra, þótt Galkin heilsaði hon-
um svona hlýlega. Galkin mundi
einmitt hegða sér á þennan hátt, ef
hann átti að vera beitan, sem veiddi
Tuomi í gildruna.
„É'g sé, að þú ert hissa“, sagði
Galkin.
„Já, ég bjóst alls ekki við að sjá
þig hérna“, svaraði Tuomi.
„Þú komst hingað til þess að
veiða“, sagði Galkin. „Renndu fær-
IJRVAL
inu, seztu svo og segðu mér frá
högum þínum og starfi".
Tuomi hlýddi. Nú var þolraun
hans að hefjast. Það var líkt og
yfirheyrslur væru að hefjast í rétt-
arsal í máli gegn Tuomi og Gal-
kin væri dómarinn. Næstu 40 mín-
úturnar ræddi Tuomi um líf sitt
í Bandaríkjunum. Hann sagði sann-
leikann um alla þætti þess nema
samband sitt við Alríkislögregluna.
Galkin skrifaði hjá sér athuga-
semdir, kinkaði öðru hverju kolli
og spurði nokkurra spurninga. Þessu
hélt hann áfram, þangað til Tuomi
fór að minnast á kunningja þá og
vini, er hann hefði nýlega eignazt
og gætu orðið að gagni á einhvern
hátt.
„Það er allt saman mjög athygl-
isvert að vísu‘, sagði Galkin. „En
sem stendur er Frank þýðingar-
mesti maðurinn. Hversu góður vin-
ur þinn er hann í raun og veru“?
„Mjög góður“, svaraði Tuomi.
„Heldurðu, að það væri hægt að
fá hann til samstarfs"? spurði Gal-
kin.
„Ef til vill“, sagði Tuomi. „Hann
er fráskilinn og hefur mikla þörf
fyrir meiri peninga'.
„Við athugum málið“, sagði Gal-
kin. „Á meðan skaltu hafa sem
nánast samband við hann. Allarþær
upplýsingar, sem þú getur fengið
frá honum næstu vikurnar um her-
liðsflutninga og hergagnaflutninga,
eru óskaplega mikilvægar".
Galkin þagnaði. Svo hóf hann
máls að nýju: „Nú langar mig til
þess að leysa frá skjóðunni. Þú
skalt segja til, ef þú skilur ekki
eitthvert atriði. í fyrsta lagi ætla