Úrval - 01.08.1970, Blaðsíða 106

104
ÚRVAL
hans og skólagöngu, áhugamál hans
og fyrri störf. Tuomi hélt fast við
hinn tilbúna „æviferil“ sinn og
sýndi prófskírteinið sitt frá verzl-
unarnámskeiðinu. „Ég held, að við
getum vel hætt á að ráða yður,“
sagði ráðningarstjórinn að lokum.
„Við ráðum yður í starf í endur-
skoðunardeildinni í þrjá mánuði til
reynslu gegn 65 dollara launum á
viku. Ef allt gengur vel, eigið þér
góða framtíðarmöguleika hjá okk-
ur.“
Yfirmenn Tuomi í Miðstöðinni í
Moskvu voru harðánægðir, þegar
Tuomi var fastráðinn sem skrif-
stofumaður hjá Tiffany & Co. þrem
mánuðum síðar og fékk jafnframt
5 dollara kauphækkun. Hann átti
aðallega að fást við kostnaðarút-
reikninga og kostnaðareftirlit. Þeir
gerðu sér grein fyrir því, að þessi
glæsilega verzlun var fullkominn
griðastaður, þar sem sendiboði
þeirra gat leynzt, á meðan hann
vann að því að gerast venjulegur
Bandaríkiamaður, sem félli • inn í
heildarmynd þjóðfélagsbyggingar-
innar, en bjó sig jafnframt undir
að leysa af hendi þau verkefni á
sviði njósna, sem af honum yrði
krafizt. „Haltu áfram að tryggja
aðstöðu þína á allan hátt. Byrjaðu
nú að afla þér fleiri kunningja af
ýmsu tagi.“ Þannig hljóðuðu nú
fvrirskinanirnar frá Miðstöðinni.
Hún hélt áfram að senda peninga
og orðsendingar, og bví benti allt
til bess, að hún áliti, að Tuomi leysti
verkefni sitt af hendi samkvæmt
áætlun, þannig að að því væri ekk-
ert að finna.
Starf Tuomi hjá Tiffany & Co.
opinberaði fyrir honum dásamleg-
an heim, sem hann hafði hingað til
ekki ímyndað sér, að fyrir fyndist
nokkurs staðar. Fyrsta kvöldið, sem
hann þurfti að vinna eftirvinnu, var
hann einn innan um margra millj-
óna dollara virði af skartgripum.
Hann vissi, að heima í Kirov hafði
alltaf verið njósnað um hann, jafn-
vel eftir að hann hafði verið árum
saman í þjónustu KGB. Hann vissi,
að þá var stöðugt verið að leggja
fyrir hann alls konar gildrur. En
eftir aðeins nokkurra mánaða starf
hjá Tiffany treystu húsbændur
hans honum svo vel, að hann gat
gengið þar um að vild um allar
trissur, án þess að vakandi auga
væri haft með honum.
Eitt sinn var hann að vinna við
vörutalningu með öðrum starfs-
manni síðdegis. Tuomi tók upp
glæsilegt demantsarmband, sem
enginn verðmiði var festur við.
Hann var að leggja af stað með það
fram í skrásetningardeildina, svo að
hægt væri að ganga úr skugga um
verð þess og festa nýjan verðmiða
á það. En í sama bili hringdi sím-
inn, og hann stakk armbandinu í
vasann, um leið og hann flýtti sér
að símanum. „Æ, flýttu þér nú,
Kaarlo,“ sagði starfsbróðir hans,
þegar hann var búinn að leggja
heyrnartækið á. „Við verðum að
reyna að ljúka þessu, því að ann-
ars verðum við að vinna eftirvinnu.“
Tuomi varð allt í einu var við
armbandið í jakkavasa sínum, þeg-
ar hann hengdi upp jakkann heima
hjá sér um kvöldið. Hann varð al-
tekinn ótta. Hann starði á demant-
ana og sá fyrri sér sæg leynilög-