Úrval - 01.10.1970, Qupperneq 45

FÁTÆKTIN VIÐ LANDAMÆRIN
43
þeirra náðust langt inni í landi,
norður í St. Louis og jafnvel norð-
ur í Chicago. Það hefur verið um
tímabil að ræða, þegar raunveru-
leg þörf hefur verið fyrir erlent
vinnuafl í þessu landi. En ástæð-
urnar eru ekki slíkar núna. Við
þörfnumst annarrar „Blautbaka-
áætlunar".
En við þörfnumst fleiri starfs-
manna Landamæraeftirlitsins, ef
ekki á að sækja fljótt í sama horf
aftur. Starfsmönnum þess þarf að
fjölga um 30—60%. Þingið hefur
sýnt furðulega nízku, hvað Landa-
mæraeftirlitið snertir. Og Innflytj-
endaþjónustan hefur farið sér ein-
kennilega hægt í því að biðja um
meira fjármagn til starfsemi sinnar.
Það hefur fjölgað mjög lítið í
starfsliði Landamæraeftirlitsins síð-
an 1958. Það er líka þörf fyrir
strangari saksóknaraðferðir, sem
muni gera ferðir „blautbakanna"
yfir landamærin áhættusamari.
Landamæraeftirlitið hefur handtek-
ið suma þeirra allt að fimm sinn-
um. „Blautbakur", sem smyglar sér
aftur til Bandaríkjanna, eftir að
honum hefur verið vísað úr landi,
hefur framið meiri háttar afbrot í
lasalegum skilninei. En vandkvæð-
in eru fólgin í því, að honum er
sialdan vísað formlega úr landi,
heldur er honum bara „sparkað yfir
inndamærin“, án þess að slíkt sé
skialfest.
En hvað um vinnuveitandann,
sem tekur ..blautbaka" í vinnu?
Það væri ekki um neina landa-
mærainnrásarseggi að ræða, ef
vinnuveitandinn veitti þeim ekki
vinnu, flytti þá ekki, hýsti þá ekki
og fæddi. Slíkt er fyrst og fremst
staðreynd, hvað stórbændur snert-
ir. Landbúnaðurinn hefur þróazt úr
því að grundvallast á litlum fjöl-
skyldubúgörðum upp í að verða
risaiðngrein, þar sem hver búgarð-
ur nær yfir þúsundir ekra og veltir
milljónum dollara árlega. En þótt
þessi nýi „bóndi“ sé í rauninni
meiri háttar iðnrekandi, sem notar
fjármagn, tölvur og alls konar nú-
tímatæki í stórum stíl, krefst hann
sérréttinda, sem tilheyra miðöldum,
mjög ódýrs vinnuafls og þá helzt
vinnuafls, sem of mikið framboð er
af. Og ríkisstjórn okkar hefur orðið
við þessum kröfum hans. Innflytj-
endaþjónustan hefur hjálpað risa-
landbúnaðarfyrirtækjunum að
flytja inn Mexíkana. Nefnd, sem
fjallar um árstíðabundið vinnuafl
og skipuð var af forsetanum, komst
að því, að vísbendingar hafa stund-
um borizt frá yfirmönnum Innflytj-
endaþjónustunnar til landamæra-
varðanna um að sjá í gegnum fing-
ur sér með smygl „blautbakanna",
þangað til uppskeruvinnunni væri
lokið!
Það mun að vísu hafa ýmis vand-
kvæði í för með sér að stöðva að
talsverðu eða miklu leyti straum
mexíkönsku verkamannanna, sem
„fara á milli“ landanna svo til á
hverjum degi. Það mundi valda
miklum erfiðleikum og skorti. Það
mundi einnig hafa þær afleiðingar,
að þúsundir þeirra gerðust raun-
verulegir innflytjendur og settust
að hér í Bandaríkjunum. Slík þró-
un mundi krefjast nýrra íbúða og
nýrra skóla og geysilega aukinna
fjárhagsbyrða.