Úrval - 01.10.1970, Side 51

BÍLLINN í ÁNNI
49
að smástyttast. í fjórðu köfunar-
ferðinni fór hann að lemja í rúðuna
í von um að fá svar. Hann heyrði
ekki neitt. „Sá, sem er hér inni fyr-
ir, er dáinn,“ hugsaði hann með
sjálfum sér.
í næstu köfunarferðinni tókst
honum ekki að finna bílinn. Hann
varð nú að koma upp á yfirborðið
eftir aðeins 15 sekúndur og var þá
alveg örmagna.
Hann sogaði nokkrum sinnum að
sér loft í nokkrar sekúndur samtals
og kafaði svo tvisvar í viðbót og var
þá niðri í mjög stuttan tíma. Sem
fyrr komst hann aðeins að bílstjóra-
hurðinni. Og enn tókst honum ekki
að opna hana. Hann hafði aldrei
orðið fyrir því, að vatn og leðja
ringluðu hann svo algerlega. Hann
gerði sér grein fyrir því, að hann
gæti í mesta lagi kafað einu sinni
enn og verið niðri í aðeins 15 sek-
úndur. Hann kafaði í áttunda sinn.
Það tók hann þrjár sekúndur að
komast niður og finna bílstjórahurð-
ina. Hann bisaði við hana örstutta
stund.
Nú voru 8 sekúndur liðnar. Hann
kafaði yfir vélarhlífina og komst þá
undir hina hlið bílsins, því að taíll-
inn lá ekki alveg á hliðinni. Ef bíll-
inn ylti núna, kremdist hann til
bana. Hann þreifaði varlega fyrir
sér í leit að hurðinni. Hún var opin,
svo að nam um tveim þverhöndum.
Hann togaði varlega í hana. Hún
opnaðist nú tvö fet í viðbót og
rakst þá niður í leðjuna, svo að
mikið grugg sogaðist inn í bílinn.
Hann gat ekki greint neitt vegna
þessa gruggs. Síðan byrjaði hann
að troða sér inn í bílinn.
Nú voru 13 sekúndur ‘liðnar, og
hann hafði nú ofboðslega þörf fyrir
viðbótarloft í lungun. Hann hafði
þegar eytt allri líkamsorku, sinni.
En gat hann skilið stúlkuna eftir,
þegar hann var kominn svona ná-
lægt henni?
Eitt sinn hafði Norton bjargað
þrem börnum í sundlaug. Honum
lærðist þá, að þegar í nauðirnar
rekur, getur kafari stundum „tvö-
faldað" hugsanlegan köfunartíma
sinn. Hann fór nú að hreyfa brjóst-
vöðvana á vissan hátt til þess að
þrýsta lofti úr hverjum þeim loft-
pokum, sem enn kynnu að vera eft-
ir ónotaðir í lungum hans. Þetta
kann að hafa heppnast, því skyndi-
lega varð hann fær um að troða
höfði sínu og öxlum inn í bílinn. Svo
var hann kominn hálfur inn í hann.
Hann hélt sér í dyrastafinn með
vinstri hendi og þreifaði fyrir sér
með þeirri hægri upp eftir bílstjóra-
sætinu og háum höfuðpúðanum. Og
alveg upp við bílþakið snerti hönd
hans eitthvað. Það var lítill fótur í
ilskó.
Nú voru 20 sekúndur liðnar.
Norton barðist gegn örmögnun-
inni, sem var á næsta spori, og vann
með ofboðslegum hraða. Hann náði
föstu taki á hægri ökkla Nancyar og
byrjaði að toga fast í hann. Stúlkan
mjakaðist fljótandi til hans, þangað
til hún var komin yfir í framsætið.
Hann greip um grannt mitti hennar
með hægri handlegg. Og skyndilega
hafði hann gert sér grein fyrir því,
að nú gat hann ekki meira. Lungu
hans gátu ekki þolað meira álag.
Hann hikaði. Og á því augnabliki