Úrval - 01.10.1970, Blaðsíða 103

KGB — SVÖLUHREIÐRIÐ
101
Krotkov gat ekki greint, hver af
stúlkunum virtist líklegust til þess
að geta tælt sendiherrann. „Lydia er
bezta vopnið okkar,“ sagði Kunavin,
eftir að hann hafði lesið skýrslu
hans um kvöldverðarboðið. „Við
verðum að finna eitthvert ráð til
þess að láta þau hittast tvö ein.“
Skömmu síðar bauð Vera frú De-
jean að koma með sér í ferðalag.
Krotkov hringdi svo í sendiherrann.
„Það er málari hérna frá Georgiu,
Lado Gudiashvili að nafni, sem er
gamall vinur fjölskyldu minnar.
Hann ætlar að halda sýningu hérna
í Moskvu,“ sagði hann. „Hann
stundaði myndlistarnám í París, og
hann hefur elskað Frakkland allt
sitt líf. Nú er hann orðinn gamall
maður, og það væri honum mjög
mikils virði, ef þér hefðuð tækifæri
til þess að líta inn á sýninguna hans
á sunnudaginn."
„Sjálfsagt," svaraði Dejean. „Mér
finnst það skylda mín að sækja
hana.“
Sendiherrann kom til sýningar-
skálans í sendiráðsbílnum, sem ekið
var af KGB-bílstjóranum. Dejean
gekk til Krotkovs, en við hlið hans
stóð Lydia. Og Dejean þáði tafar-
laust boð hennar um að gerast túlk-
ur hans. Dejean var óspar á hrós
sitt við hinn virta málara, sem hafði
lengi verið í opinberri ónáð, vegna
þess að hinn fremur rómantíska stíl
hans skorti „sósíalskt raunsæi11.
Þegar Dejean bjóst til þess að
halda burt, sagði Lydia við hann:
„Herra sendiherra, væri það til of
mikils mælzt að biðja yður að lofa
mér að sitja í hjá yður heim til
mín?“
„Það væri mér heiður,11 svaraði
hann.
Þegar þau komu að húsinu, sem
hún bjó í, spurði hún: „Langar yð-
ur kannski til þess að koma upp og
fá kaffibolla og sjá, hvernig venju-
leg sovézk kona býr?“
Næstum tvær stundir voru liðnar,
þegar Dejean kom aftur út úr hús-
inu, og skrifaði bílstjórinn það í
minnisbók sína.
En Kunavin hafði þegar fengið
fréttirnar beint frá Lydiu sjálfri,
þegar bílstjórinn hafði samband við
hann. „Já, ég veit það. Þau hafa lát-
ið til skarar skríða!“ sagði hann
sigri hrósandi röddu.
KGB-menn höfðu alls ekki hugs-
að sér að beita Dejean siðferðilegri
„fjárkúgun11 vegna eins síðdegis með
Lydiu. Fyrst um sinn reyndu þeir
bara að treysta tengsl þeirra Lydiu
og skapa þannig aðstæður, að De-
jean freistaðist til þess að álíta, að
hann mundi ekki lenda í neinum
vandræðum, þótt hann kæmist yfir
þessa fögru konu. Þeir vildu, að
honum tækist að telja sér trú um,
að hann gæti ekkert síður átt ástar-
ævintýri í Moskvu án nokkurrar
hættu heldur en í París, Lundúnum
eða Washington.
„Gerðu tengsl ykkar smám sam-
an nánari,11 sagði Kunavin við Ly-
diu, „en þú skalt samt ekki vera
honum of auðunnin fyrst um sinn.“
Lydia fór óaðfinnanlega eftir öllum
þessum fyrirmælum. f veizlum í
sendiráðinu, sem Krotkov og „vina-
hópi11 hans var nú boðið í í æ ríkara
mæli, hélt hún áfram að vera vin-
gjarnleg við sendiherrann, en sýndi
honum samt fulla virðingu og gerði