Goðasteinn - 01.03.1965, Page 25

í eyru hreppsómagans, sem kunnur var að því að geta svarað
fyrir sig: „Það er ekki ástæða til að bjóða mikið í hann Magn-
ús, þetta er blóðónýtt helvíti“. Þá gall hreppsómaginn við: „Ekki
var ég ónýtur, þegar þú lézt mig stela fiskinum af Melatanga
frá Mýramönnum.“
Þá er ótalin enn ein björgin, er barst í Hornafjörð í harðinda-
árum síðustu alda og fram á síðustu aldamót. Það var hval-
irnir. Það var mjög algeng sjón að sjá hvalablástur samfara
sílatorfunum og á fiskimiðum. Hvalurinn gætti ekki að sér, þegar
hann var að gæða sér á sílinu úti fyrir Hornafjarðarósnum, inn-
fallið tók hann með sílinu og þorskinum inn ósinn og inn í
fjörð, þar til hann stóð grunn á eyrum og spriklaði með mikl-
um boðaföllum, meðan líf hans fjaraði út. Þegar hvalurinn var
fastur á eyrinni, var sem fljótast unnið að því að drepa hann
og festa hann tryggilega. Að því stórvirki var oftast unnið af
Nesjamönnum undir forystu hins fjölhæfa manns Eymundar Jóns-
sonar í Dilksnesi. Það þótti sjálfsagt að reyna að drepa hval-
inn sem fljótast og ná úr honum sem mestu af blóðinu og verja
kjötið með því skcmmdum.
Það var nokkur ár á síðari hluta 19. aldar, að einn slíkur
hvalreki kom í fjörðinn ár hvert. Ég man eitt ár, er þrír hval-
ir voru drepnir í firðinum. Einn þeirra var reyndar kallaður
hvalkálfur, ungur og smár og með ágætiskjöti.
Nú er þetta allt breytt, og brátt man enginn eftir hinum
gamla veiðiskap í Hornaíirði.
II
Ragnhildur Raínkelsdóttir
Hér skal í fáum orðum minnzt gamallar konu, sem ég heyrði
oft getið á æskuárum, Ragnhildar Rafnkelsdóttur á Slindurholti
á Mýrum. Hún var hálfsystir Guðrúnar Vigfúsdóttur að Flatey
og Borg á Mýrum. Guðrún stundaði lengi ljósmóðurstörf hér
á Mýrum, ólærð þó. Margt manna er frá henni komið. Móðir
þeirra var Guðný Einarsdóttir frá Hnappavöllum í Öræfum.
Goðasteinn
23