Goðasteinn - 01.03.1965, Qupperneq 68

fljótlega að það voru hestar Þorsteins og Jóns. Var annar rauð-
skjóttur en hinn brúnn. Snerum við þangað og gerðum okkur
enda von um, að þarna væri Þorsteinn á ferð, en ekki var því
að heilsa. Þetta voru ferðamenn, að mig minnir austan úr Land-
broti. Sögðu þeir, að hestarnir hefðu verið talsverðan spöl fyr-
ir sunnan veginn, vestan kvíslarinnar, og annar hesturinn bund-
inn í taglið á hinum. Slitur af beizlistaum var í tagli seinni
hestsins, er sýndi, að þeir höfðu verið bundnir á streng (þ. e.
hnýttir hvor aftan í annan). Þarna var kominn hestheldur ís
á kvíslina.
Við báðum mennina að fara með hestana til bæja, enda var
þeim þörf á aðhlynningu eftir tveggja sólarhringa sveltu í slíku
veðri. Nú töldum við vafalaust, að ekki væri annars staðar að
Þorsteini að leita en vestan megin við kvíslina, helzt nálægt
veginum. Svo var landslagi háttað þar, að dálítið fyrir norðan
veginn var mishæð eða ávala-ölduhryggur á sandinum. Töldum
við mestar líkur til, að Þorsteinn hefði leitað þar afdreps. Ekki
var hestís þarna á kvíslinni, svo við sendum tvo menn með
hestana upp fyrir upptök hennar. Við hinir gengum rakleitt
vestur að öldunni. Sáum við þar smástöpla í snjónum, eins og
cftir hestfætur, og einnig fundum við þar hornhögld af beizl-
inu á öðrum hesti þeirra félaga. Þarna var stór snjóskafl, og
þótti okkur líklegt, að í honum væri Þorsteins að leita.. Við
byrjuðum að grafa utan til í skaflinum, og það hittist svo á, að
þegar búið var að taka nokkrar skóflustungur af snjó, þá fannst
á fæturna á manninum. En svo var skaflinn þykkur ofan á efri
hluta líksins, að hann var meðalmanni í öxl. Hafði Þorsteinn
sett pckana, sem þeir reiddu og áður er getið, til skjóls og
lagzt til hvíldar við þá með höfuðið á handleggnum. Hefur að
iíkindum sofnað og ekki vaknað aftur. Maður getur látið sér
koma í hug, hvernig líðan hans muni hafa verið, bæði andlega
og líkamlega, að bíða þarna í þessu veðri, sennilega fram í
dimmu, og svo að lokum telja það víst, að Jón hefði dáið í
kvíslinni. Það hafa verið þung spor að náttstaðnum. Við flutt-
um líkið heim samdægurs, og gekk það allt vel.
Jón lá nokkra daga á Mýrum en var svo fluttur heim tii sín,
66
Goðasteinn