Goðasteinn - 01.06.1977, Blaðsíða 79

dóttÍL' söngkona hefur á síðustu árum lagt þá rækt við langspilið,
sem mætti verða öðrum til fyrirmyndar.
Islenskri menningu var það ómetanlegt tjón, þegar kröpp kjör
18. aldar og kreddur og þröngsýni kirkjuyfirvalda stungu leikjum
og vikivökum svo rækilegt svefnþorn að það er líkt og einber
tilviljun að perlur eins og „Ólafur reið með björgum fram“ skuli
hafa borgist.
Það heitir svo að íslenska glíman hafi haldið veil.i fram á þennan
dag, en ekki er iðkun hennar eða útbreiðsla í samræmi við það,
scm var í liðinni tíð. Gömlum handiðnum er ekk.i gcrt hátt undir
höfði í námi í skólum eða utan þeirra. Margrét Líndal hefur um
mörg ár kennt nemendum sínum í Laugarnesskóla tóvinnu, en al-
mennt er henni varla sinnt í handavinnu í skólum landsins. Helst
horfir eitthvað til bóta á því sviði fyrir starf Heimilisiðnaðarfélags
íslands en þó er það ekkert móti þörfinni.
Hér á landi ber að efla samtök margra aðila til að veita þjóð-
legum mcnntum brautargengi, gefa þeim nýtt líf í landi. Hér ættu
að taka saman höndum aðiiar eins og Þjóðminjasafnið, byggða-
söfnin, Heimilisiðnaðarfélagið, Þjóðdansafélag Reykjavíkur,
Kvæðamannafélagið Iðunn, Kvenfélagasambandið, Ungmennasam-
bandið, Búnaðarfélag íslands, áhugahópar og áhugamenn og gera
citthvað raunhæft átak til að lyfta okkur upp úr þeim öldudal, sem
við erum nú í scm íslensk þjóð með arftekna íslenska menningu
liðinna alda.
Þetta er þá úrtak þess, sem ferðin vestur um haf 1976 gaf mér
í aðra hönd í minningum og í áminningu þess, sem okkur er vant
nú, 1977, íslenskri þjóð með 11 alda sögu.
Godasteinn
77