Goðasteinn - 01.06.1977, Blaðsíða 73

frá borginni Seattle og öliu því dásamlega fólki, sem þar hafði
borið okkur á höndum sér, ef svo má segja.
Útsýnið áfram til austurs, yfir Klettafjöllin og landið allt, austur
til Chicago, var svo gott sem á varð kosið. Vítt og breitt lá landið,
er austar dró eins og risastórt, myndofið teppi, skreytt ám og vötn-
um og kringlóttum og ferhyrndum reitum hins ræktaða lands. Und-
arlegt hve stutt er til þess að rekja, er öll þessi víðátta var því nær
ósnortin af áhrifum mannsins.
Við áttum nokkurra klukkustunda viðdvöl í flugstöðinni í
Chicago og tókum lífinu með ró. Um kvöldið lá leiðin upp í nætur-
himininn en í nánd Grænlandsjökla heilsuðum við nýjum degi og
ósofinn steig ég í morgunsárið fæti á föðurlandið og víst fann ég
það að heima er best. Langri giftuför var nær lokið. í senn hafði
hún veitt mér skemmtun og fróðleik og ekki var minnst um það
vert að kynnast af eigin raun því, hversu Bandaríkjamenn leggja
mikla rækt við varðveislu og vöxt erfðamenningar frá öllum heims-
hornum, ef svo má segja.
Kynnin af fólki af íslensku bergi brotið vestur í Seattle urðu mér
minnistæð og mun ég víkja nánar að hversu það varðveitir arf sinn
í máli og menningu.
Fólk af norrænu bergi brotið hefur mjög sótt til sjávarsíðunnar
í Washingtonfylki og British Columbia. í Seattle hitti ég þó nokkuð
marga menn á efra aldri, karla og konur, sem töluðu hljómfagra
norsku og höfðu þó aldrei til Noregs komið. Fólk af íslenskum
ættum búsett í Seattle skiptir mörgum hundruðum og hugsar með
mikilli hlýju til ættlandsins í austri. Furðu margir niðjar landnem-
anna tala hreina og fagra íslensku. Fyrir mig, manninn heiman frá
Islandi, var það opinberun líkast að heyra og nema af vörum þessa
góða fólks málshætti, sem aldrei áður höfðu fyrir eyru borið. ,,N/i
er skipt um og skyr gefið útá“, sagði Ingibjörg Scheving við visst
tækifæri i Washington. Á leið frá flugvellinum í Seattle sagði Doris
Olason í samtali okkar: ,,Haming)an sanna í Hólakoti“. Sama kona
nefndi borðþurrkuna sína hinu gamla og góða nafni þvaga. Hvar
hittist sú kona hér heima, sem heldur því orði uppi?
Ást og virðing ráða hugsun, þegar henni er vikið til íslands og
Goðasteinn
71