Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Blaðsíða 29

„Heyrðu, sonur sæll," sagði Samúel frændi og klappaði honum
kumpánlega á öxlina. uÉg veit um betri leið til að ná honum út."
uNú?" sagði læknirinn og sleppti takinu svo að skinnið small
aftur. Hann pírði augun á Samúel. uHvað hefurðu í huga?"
Þakið
Samúel frændi og læknirinn horfðu á gulu kranana tvo lyfta
þakinu ofan af herberginu sem Gússi var í.
„Eins og þú lofaðir, þá fæ ég Gússa til rannsóknar." sagði
læknirinn.
nJá, já," svaraöi Samúel frændi án þess að líta á viðmælandann.
Auðvitað ætlaði Samúel ekki að láta Gússa af hendi. Hann hafði
hóað í nokkra flokksfélaga sem ætluðu að koma af stað óeirðum
eftir tvær mínútur. í skjóli ringulreiðarinnar myndu svo hann
og nokkrir aðrir stinga af með Gússa í sendiferðabíl. En læknirinn,
sem treysti auðvitað ekki Samúeli frænda, hafði svo lítið bar á
kallað á vini sína í Virkilega vinstrisinnuðum vinstrimönnum og
þeir ætluðu að vernda Gússa. Allt stefndi því í feikna árekstur
ágatnamótum vinstri- og hægriréttar.
Þakið reis nú af húsinu og sjá! Áður en krönunum vannst tími
til að hífa upp Gússa heyrðist hátt plopp! og Gússi Almar Sveinsson
þeyttist í loft upp eins og gasblaðra sem haldið hefur verið niðri.
Á örskömmum tíma sveif Gússi hærra og hærra og brátt voru
mennirnirfyrir neðan orðnirað litlumdeplum semrifust umhvorum
þetta væri að kenna.
Flugið
Fyrstu klukkutímana varð Gússi Almar ekki var við neinar
umhverfisbreytingar. Hann starði svipbrigðalaus út í bláinn á meðan
hann hækkaði flugið og hefði þess vegna getað verið að horfa á
klámmynd. En svo hætti hann að svífa hærra og kröftugir
sviptibylir tóku að feykja honurn frarn og til baka um himinhvelið.
Þá varð honunt flökurt, því að hann var flugveikur, og hann ældi
galli nokkrunt sinnurn.
Því næst álpaðist hann inn í dökkt ský, ólétt af dropurn, og
rigndi næstum því til jarðar. Bleyta úr skýinu, sent settist í föt
27