Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 56

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 56
felst í því aö menn eru að standa vörð um heiður og orðspor þess látna. Þegar Akkilles dregur lík Hektors á eftir vagni sínum um vígvöllinn er hann fyrst og fremst að reyna að ófrægja minn- ingu hans, binda fullan endi á líf Hektors Príamssonar. Rétt er að minnast þess að hjá Hómer kemur fram hugmyndin um Hel, iíf sálar eftir líkamsdauðann, en af lýsingunum í Odysseifskviöu að dæma er það líf ófýsilegt. Glæsilegt framhafdslíf felst fyrst og fremst í orðsporinu. Það er þó ekki þar með sagt að hver og einn eigi það við sjálfan sig hvernig hann hagi lífinu. Menn hafa skyldum að gegna við minningu forfeðranna. Þarna eykst þungi ættarskyldunnar, forfeðurnir búa bæði líkamlega og andlega í niðjunum. Framhaldsfíf þeirra er að einhverju marki komið undir því hvern orðstír afkomendurnir öðlast og öfugt. Niðurlag Niðurstaða Vilhjálms um íslendingasögurnar er á þá leið að í þeim veruleika sem þær lýsa sé siðferðið ekki ennþá afmarkað fyrirbæri heldur séu siðferðisspurningar samofnar félagslegum tengslum og einstökum aðstæðum. Mér hefur virst að það sé nokkur munur á Hómerskviðum í þessu sambandi en þær gefi góða innsýn inn í hvernig slíkt siðferði mótast og fær smátt og smátt staðfestingu í venjum og lögum samfélagsins. í Ilíonskviöu ber lítið á sjálfstæðu siðferði; samskipti byggja á gagnkvæmum viðskiptum, hetjuskapur er skilyrtur af aðstæðum en sprettur af þrá manna eftir eilífu lífi og sterkri ættarskyld. Það nkaup-kaups"-siðferði sem er áberandi í llíonskviöu hefur hins vegar öðlast hærri sess í Odysseifskviöu og kemur það einna skýrast fram í þeirri áherslu sem hvílir á gestrisninni. Út alla kviðuna eru þeir Odysseifur og Telemakkus gestvinir hinna ýmsu manna og kvenna og fram koma skýrar reglur um það hverjar séu skyldur gestgjafans jafnt sem gestsins. í einni lygasögunni sem Odysseifur segir dulbúinn býður konungurinn í Egyptalandi honum til sín þrátt fyrir að hann og menn hans hafi áður farið um akra Egypta rænandi og myrðandi. Ástæðan er sú, segir Odysseifur, að konungurinn... 54
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Torfhildar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.