Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Blaðsíða 99

hér bæði I merkingu orðanna og formgerð málsins, stuðlun, rími,
hrynjandi, hljórni og takti, en einnig í formgerðarhrynjandi sem
minnir á hinn ljúfa og harða unað nautnafulls kynlífs. Þráin er
hér sögð vera eftir því aö verða eitt með manninum en síðar
kemur í ljós (bls 48) að það þýðir í raun það að má út sjálfsvit-
undina I óminninu; ósk um samruna sem er útlegð og dauði. Við
skulum líka taka eftir hvernig ö-hljóðin I þessum texta skapa
einsog ekka sem aftur er lokaorð sögunnar:
Ég rifjaði það upp, til að muna hvort ég hefði nú ekki gert
eitthvað ljótt. Ég mundi eftir þykku, eirgljáandi hárinu á
honum, - hvernig ég sökkti höndunum í það, gróf andlit mitt
í því og sogaði að mér ilminn af óslökkvandi þorsta. Ég vissi
af hvítum, hvössum tönnum hans og sá hvernig þær lýstu í
myrkrinu yfir mér og leitaði heitra, votra vara hans þangað
til ég fann þær lykja um varir mínar...Ótemjuleg, ólgandi
gleði reif mig með sér, þegar ég vafði handleggjunum utan
um grannan líkama hans og hann tók á móti.
Ég titraði frá hvirfli til ilja af tryllingslegri tilhlökkun og
beið í ofvæni eftir að við yrðum eitt, teygði sundur fæturna
til að taka við honum.
Svo þrýsti ég mér að honum af þeirri skefjalausu, örvita
sjálfselsku, sem hvergi veit sér takmörk. -
Ég gat ekki fundið neitt ljótt í þessu, - mér fannst
dásamlegt að minnast þess og ég rifjaði það upp aftur og
aftur. (38-9)
Kvenlegur ritháttur
Hugmyndir Helenear Cixous urn kvenlegan rithátt (á fr:
écríture teminine) bera sama einkenni og rithátturinn sjálfur:
hvorttveggja smýgur undan allri beinni skilgreiningu, rennur úr
greip flokkunarinnar einsog vatn. í stað vatns gætum við sagt
haf, mjólk, appelsínusafi, blóð. Og í stað ritháttar gætum við
sagt móðir eða jafnvel Móðir og reynt að koma öllurn okkar hug-
myndum og annarra unt Móðurina fyrir í kannski tíu orðum.
Kvenlegur ritháttur einkennist af mörgu en þó mest af stans-
lausu flæði, byrjun en ekki upphafi, margátta merkingarmiði en
97