Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Síða 87

sannanirnar komast víst seint á skýrslur úr þessu. Hún nefnilega
hengir sig. Og ef við viljum vera nákvæm þá eru heimildir fyrir
því að hún gangi fyrst um í glerbrotunum. Hundrað þrjátíuogsjö
brotanna reynast roðin blóði auk þess sem fimmtíuogþrír blettir
af ýmsum stærðum eru á gólfinu sjálfu. Slóðina má síðan rekja
fram á teppalagðan ganginn þar sem hún fer dofnandi skref fyrir
skref, sjö allt í allt, áður en komið er að kjallaratröppunum.
Fimmtán tröppur niður og ennþá dauf slóð. Þá fjögurra metra og
þrjátíu sentimetra langur gangur að vaskahússdyrunum.
Snyrtilegt, fjórtán fermetra vaskahús með þvottavél og þurrk-
ara. Við útvegginn stendur traust borð og yfir því tvískiptur
skápur sem hún opnar. Fyrst hægra megin og rótar í ruslinu í
hillunni. Síðan vinstra og finnur band. Grænt netagarn úr næloni,
þriggja kornma fjörutíuogþriggja metra langt. Síðan lokar hún
skápnum og gengur út ganginn sem hefur níutíu gráða horn við
veggi og staðlaða lofthæð. Upp stigann aftur og lokar dyrunum.
Fer þvínæst fram í forstofu, tveir sinnurn tveir komma fimm,
lýkur upp útidyrunum.
Hér er komið að vafaatriði sem fæst líklega aldrei á hreint.
Semsé hvort hún hnýtir snærisendann fyrst við húninn að innan-
verðu og síðan snöru á hinn endann eða hvort hún gengur fyrist
frá snörunni og hnýtir síðan í handfangið. En hvað um það. Á
þessu gefna andartaki býr hún þannig um að snærið liggur frá
húninum forstofumegin, upp eftir hurðinni og yfir hana og svo
niður eftir henni hinumegin og að endingu lykst lykkja um hálsinn.
Svo gefur hún eftir í fótunum og lætur sig detta. Sennilega farin
á fimm eða sex mínútum. Þvag sem samsvarar umþaðbil
sextánhundruð og fimmtíu millilítrum ínærbuxum og steinþvegnum
gallabuxum. Enginn saur. Líðan hennar, foreldra og fjórtán ára
bróður er enn eftir atvikum.
85