Ársrit Torfhildar - 01.04.1991, Blaðsíða 57

Ársrit Torfhildar
er að verða kynþroska, hún vill draga það sem mest á langinn og
býður við þessum breytingum, hafnar eigin líkama. Hún upplifir
móður sína sem konu í fyrsta skipti þegar hún sér hana með
stjúpanum; hvað hún er upptekin af honum. Hún er ekki lengur
'mamma' þegar hann er nálægur. Janey er sjálf að verða kynþroska
og hún skynjar þær breytingar sem banvænar. Það sér hún best í
ástandi systur sinnar, en samkvæmt Kristevu er líkið hámark
úrkastsins, Augustu sem liggur dáin í tjöminni í upphafi sögunnar.
Janey göfgar Augustu, hún sér ekki hrylling þess að lík systur hennar
sé í tjöminrti. Við yfirvofandi hættu, endurkomu Mr. Emrick sem
boðar Janey sömu örlög og Augustu, kemur leyndarmál systurinnar
upp á yfirborðið og um leið skynjar Janey hana í fyrsta sinn sem lík.
"I had not before thought of Augusta dead...But now I saw the green-
cast skin streched tightly on her cranium; her too-large teath; her hair,
dark aubum halo, slimy reptiletangle" (bls. 220). Úrkastið rís upp þar
sem tilvistinni er ógnað. Merking þess er merkingarleysa eða ótti.
Óhugnaðurinn er aðlaðandi, heillandi og spennandi en um leið
ógnvekjandi. Togstreitan þarna á milh er hreinsandi - það eru
hreinsunaráhrif í óhugnaðinum sem setur mörkin um það hve langt
má ganga. Úrkastið er nefnilega hægt að sýna í hverskonar ástandi
sem fer út fyrir mörk velsæmis, eða þannig ástandi sem rís gegn
takmörkum eða landamærum þess að vera - líkið er þess vegna
hámark úrkastsins eða höfnunar sem vinnur á þann veg að eyðileggja
takmörk sjálfsins.
Hinn hræðilegi grunur Janey um ógnina sem stafar af karlinum
er staðfestur, ""he put me here." I stared. I knew, had sensed, that Mr.
Emrick had some knowlegde of my sister's fate, had been a presence
in the woods that day, had seen, heard, had, perhaps, touched; his
touch perhaps the agent which had sent my sister headlong to her
death. But my mind had not made the leap from accidental death to
murder" (220-221). Snerting karlmanns er banvæn lítilli stúlku. Á
táknrænan hátt má tengja það bælingu Föðurins á dulvitundinni,
bælingu á því sem hann hefur ekki aðgang að, symbíósunni, hinu
þögula sambandi móður og barns á ímyndunarstiginu. Sú bæling
verður reyndar fyrsta daginn sem Mr. Emrick kemur heim til þeirra.
Hann ógnar samlífi þeirra, systumar sem hafa upplifað sig sem heild
en ekki einstaklinga em neyddar til að sundrast.
55