Torfhildur - 01.04.2007, Page 59

Torfhildur - 01.04.2007, Page 59
Er hægt að kaupa sér vini? maður geri það. Hvar eru fraktskipin sem flytja gullstangirnar og seðlabúntin milli landa? Ég held að þau séu hreinlega ekki til og að alþjóðlegt fjármagnsflæði sé ekkert nema útvarps- bylgjur sem berast á milli gervihnattadiska úti í heimi. Það eru aðeins ein af þeim svikum sem bankinn notar til að vefa fallegan blekkingarvef svo að almenningur haldi að hann sé að hugsa vel um peningana þeirra. Á meðan hirða bankarnir allan gróða og baða sig í uppsöfnuðu ríkidæmi sínu. Látum ekki þessa satanísku mammonsdýrkendur plata okkur til að halda að þeir séu einhveijir englar. Þeir eru það alls ekki. Þeir eru djöflar og ég mun fyrr dauður liggja en að sækja nokkurn tíma um starf í þeirra svikamyllu. ..................““ Ég viðurkenni fúslega að bankastarfmenn eiga ekki skilið að vera kallaðir „satanískir mammonsdýrkendur" en hins vegar fékk ritskoðun greinarinnar mig til að hugsa mikið um stöðu mál- og skoðanafrelsis í samfélaginu í dag. Ég fór að hugsa: getur verið að styrkir séu ekkert nema mútur til að þagga niður í fólki svo það | láti ekkert í sér heyra og krefjist ekki betri þjónustu og betri kjara? Skuldar maður fyrirtækjum eitthvað ef þau hafa „gefið“ manni styrk eða glæstar veitingar? Það getur verið að markaðsdeildir fyrirtækjanna hugsi málið þannig en þannig á það ekki að vera. Engum ætti að finnast hann vera skuldbundinn fýrirtækjum vegna þess að hann hefur hlotið styrk eða þótt hann vonist til að fá styrk. Auðvitað þarf að gæta almenns velsæmis þegar maður fjallar um fyrirtæki en enginn ætti að ritskoða sjálfan sig vegna styrkja. Styrkir eru hugsaðir sem gjafir og sá sem gefur gjöf lcrefst ekki endurgjalds; ólíkt þeim sem lánar og krefst endurgjalds auk okui-vaxta. Niðurstaða alls þessa er því sú að fyrirtæki kaupa sér ekki neitt með styrkveitingum. Hugsanlega uppskera þau velvild en allir vita að það er ekki hægt að kaupa sér vini. Hins vegar er um að gera að misnota strákinn sem á flottustu leikjatölvuna og sömuleiðis á að pumpa eins marga styrki og mögulegt er út úr fyrirtækjum.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174

x

Torfhildur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Torfhildur
https://timarit.is/publication/1919

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.