Mímir - 01.05.1980, Blaðsíða 22

Kolbeirn Grijmsson ölærdur liet eftir
sig kvæde allmórg bæde helg og heidinw,
hvorra hid hellsta Eru Viku Psalmar utaf
Stegman«i Bænaboc Prenwtader á Holuw,
han« hefur og ort Dijrdardict, med fávijs-
legre framhleipne Vogande ad handtiera
gudlega hlute umm Jardteikner og pijnu
frelsaranws, hvoria han« hefur Vanhelgad
med heimskulegumw og liötum glösum,
auk anwara þeirra lasta sem eru i hans
kvæduwz; hann blandar og þar sama« Vid
dárleguw settninguw Pápistan«a.
Hann hefur og giórt Rijmur af Sveine
Mukssijne, Samhendar sæmelega, enn upp-
filtar med hlægelegre dirfsku, skáldskapör
ordatiltæke firir utanw bligdan, utann Vit
(sine fronte, sine mente) Hann hefur og
qvedid Grettis Rijmur, ad miklu leiti
lijdanwlegar, þo er þar fá Erinde ad fin«a,
sem ez'gi sie misgiórt á möte skalda snille
þar er og margt samblandad, af atruguw
qvedskap, sem sijner þad madurin« hefur
verid af nátturun«e fæddur til skáldskap-
ar, Enn af hröse fávijs almuga, hefur hann
upphrokast til dárlegra þánka um siálfanw
sig, þad er og sagt han« hafi Kveded Rijm-
ur ut af Niálu, En« of stuttar, og utelukt
mikid af Efninu þess vegna; Raup hanwz
siest á þessu Rijmu Erinde.
ad mæla öd, og midla liod
mier er lient og fullvel hent,
tals umm slöd, þvi tunganw fröd,
er tignum spen«t, á alla mennt!14
Séra Porsteinn lætur þess ekki getið að
vísan er ort undir hætti sem Kolbeinn fann
sjálfur og við hann er kenndur, Kolbeins-
lagi. Auk þess fer Porsteinn rangt með vís-
una og gerir þannig meira úr drýgindum
Kolbeins en efni standa til. Vísan er í Sveins
rímum:
Að mæla ljóð og miðla óð
mér er lént og allvel hent,
tals um sjóð er tungan fróð
tignum spennt á orðamennt.1 u
Varla verður það lagt Kolbeini til lasts þó
hann blandi kvæði sín „dárlegum settning-
um Pápistanna“. Hér er sjálfsagt um að
ræða alþýðlega, kaþólskublandna guðfræði
Kolbeins ásamt hans eigin skilningi á efn-
inu sem ekki hlýtur náð fyrir augum hins
lærða guðfræðings.
Kolbeinn er meira metinn meðal hinna
ólærðu. Guðmundur Bergþórsson segir um
hann í Olgeirsrímum:
Kolbeinn fróði Grímsson greindur
glans er Vestur sveita,
stýrt hefur óði stíms von reyndur
stefs um festu reita.10
Gísli Konráðsson segir í þætti sínum um
íþrótt Kolbeins og sléttubandarímuna í
Grettisrímum:
Mikið skáld var Kolbeinn á sínum dög-
um, ok nálega mátti hann kveða hverjum
manni dýrara . . .
Þykir sú ríma best kveðin, sem víðar þar
Kolbeinn kvað sem dýrast.17
Víst er ágæt vísan sem Gísli tilfærir sem
dæmi.
Alda rjúka gjörði grá
golnis spanga freyju,
kalda búka fluttu frá
frændur Dranga eyju.
Raunsæjastur er e. t. v. Geir Vigfússon
cn hann skrifar aftan við handrit sitt af
Skilnaðarskrá:
Þetta kvæði hefi eg fundið í gömlum
skruddum og þókti mjer vert að skrifa það
að nýu vegna ens forna skáldskapar er á
því finst sem nútíðar skáldum vorum mun
nú þykja ekki sem snjallastur.18
20