Mímir - 01.04.1986, Síða 20

Tafla 54
-ína
1855 1910 1982 1921-50 1960 1976
Ágústína 8 67 34 16 3 -
Hansína 18 91 86 52 2 —
Jakobína 61 267 183 122 5 2
Jensína 15 90 81 44 1 —
Jónasína 1 39 24 23 — —
Jónína 83 996 1092 548 22 15
Jósefína 10 90 43 41 — —
Magnúsína — 45 29 25 - 1
Pálína 59 327 378 229 2 5
Vilhelmína 28 103 76 67 — —
-ía
Antónía 4 21 24 12 — 1
Emilía 7 115 167 99 6 2
Stefanía 42 385 580 339 17 7
Viktoría 3 34 81 41 2 -
Samtals 339 2670 2878 1658 60 33
% miðað við nafngjafir5 1,0% 4,9% 1,7% 2,7% 1,7% 1,0%
Endingunum -ína, -ía og (-sína) skeytt við norræna stofna og tökustofna, þ.e. niðurstöður töflu 4
og 5 lagðar saman: Samtals 1855 409 1910 3755 1921-50 2322 1960 84 1976 34
% miðað við nafngjafir 1,2% 6,9% 3,8% 2,4% 1,0%
Af töflunni sést að það er nafnið Jónína sem
notið hefur mestrar hylli af þessum nöfnum á
öllum tímum. Tíðni þessa nafns má eflaust
rekja til hinna gífurlegu vinsælda sem karl-
mannsnafnið Jón hefur notið en í þjóðskránni
1982 er það enn algengasta nafn íslenskra karl-
rnanna og hefur svo verið allt frá því að fyrsta
íslenska manntalið var tekið árið 1703 (sbr.
kafli 5). Tíðni kvenmannsnafnsins Jónína má
því e.t.v. skýra með því að verið er að skíra
stúlku í höfuðið á karlmanni sem heitir Jón og
einnig má geta þess að nafnið Jón er það stutt
þorið saman við önnur algeng karlanöfn eins
og t.d. Guðmundur og Sigurður, að það þolir
4 Sbr. Þorsteinn Þorsteinsson 1964 og Hagstofa íslands
1981:4 — 7 og 11-14.
5 Fjöldi nafngjafa á ákveðnu tímabili er hærri en fjöldi
betur en þau að viðskeytinu -ína sé skeytt við
það. Taflan sýnir einnig að hlutfall þeirra
kvenna sem ber nöfn mynduð af karlanöfnum
með endingunum -ína, -ía og -sína hækkar
töluvert við það að tökustofnar eru teknir með
norrænum stofnum. Það breytir því þó ekki að
þessi nöfn verða að teljast frekar fátíð meðal
landsmanna í öllum skýrslunum.
3.3 Endurreisn fornra nafna
Á þessari öld og á síðari hluta hinnar nítj-
ándu hafa verið vakin upp ýmis nöfn sem ekki
er vitað til að hafi verið notuð öldum sanran.
Þessi endurreisn fornra nafna stafar líklega af
nafnbera (þ.e. fjöldi fólks) á tímabilinu, því fjöldi nafn-
gjafa miðast við hve margir bera hvert nafn óháð því hvort
þeir bera það eitt sér eða með öðrum nöfnum.
20