Mímir - 01.06.1997, Page 39

Leysing
Björninn í skóginum borðar mig ekki lengur
hrefnan snýr ekki lengur sinni hvítu á mig
þokan hverfur og hér er angurlaus hvíla
og Austri heldur traustlega himnum uppi
og túnin vafin í glitrandi dordinglablæju
sem andvarinn bylgjar eins og álfkonusilki
og sólskinið flæðir um iðgrænar hlíðar
þegar liljumar gera innrás og Ingjaldsfíflið hlær
Sjálfræði
Hugur minn er flugdreki.
I senn
leiksoppur vinda
og þess
sem heldur í spottann.