Mímir - 01.06.1997, Síða 61

sem jafnan voru íslenskir víkingar uppúr alda-
mótunum 1000. Þessir smákóngar áttu svo í erjum
sín á milli líkt og við fáum lesið í Heimskringlu
Snorra Sturlusonar og í íslendingasögunum. Við
getum tekið dæmi frá Noregi úr hirð Haralds hár-
fagra til að finna „house-partýunum“ hliðstæðu.
Konungurinn sá um að halda veislu eða „gildi“
handa fylgismönnum sínum í þar til gerðum
veisluskála. Hirðin hafði það meginhlutverk að
stunda hemað fyrir konunginn en þess í milli hefur
hirðin stundað langar vökur í drykkjuskálum
konungs. I slíkum veislum hefur hvergi verið til
sparaður holdsins munaður við langeldana, og um
hirðmenn Haralds hárfagra segir Þorbjörn
homklofi:
fé eru þeir gœddir
ok ÍQgrum mætum,
malmi húnlenzkum
ok mani austrœnu.
(Haraldskvæði 8.vísa).
Austrænt man mun vera ánauðug kona frá Austur-
Evrópu. Með öðrum orðum eru þeim gefnar ýmsar
gjafir en að auki hafa þeir fengið að gamna sér
með ambáttum konungs. Slík iðja kallast á við
konumar í partýunum sem Ice-T kallar jafnan því
leiðinlega orði „bitches“ en slík orð koma iðu-
legast fram í textum gengils-rapparanna þegar
house-partý ber á góma. Þama kveður hirðskáldið
sér hljóðs og fer með skáldskap sinn fyrir fylgis-
menn konungsins.
Þetta eru menningarheimar sem em ekki epískir í
eðli sínu heldur er lifað og ort fyrir núið. Þetta er á
sinn hátt eðlileg afleiðing óvissunnar og hörkunnar
í gjallanda dagsins. Róin og öryggið gefa okkur
færi á að skoða okkur í sögulegu samhengi en
þama er slíkt ekki fyrir hendi. Þetta gerir skáld-
skapinn rýran að innihaldi en megin áhersla er lögð
á fonnið; rím og hrynjandi. Djúphygli og heim-
speki fá ekki þrifist í slíkum skarkala. Erfið og
ströng bragform þar sem rím er mikið kallar á
sértæka málnotkun og ný orðtök, heiti og kenning-
ar, en tungan virðist hneigjast í þá átt á rapp-
svæðunum. Þar getur byssa kallast „thirty eighter",
konan er „mud-duck“ og bfllinn „hoopty“, svo
dæmi séu tekin. Dróttkvæði víkinganna, og hér hef
ég einkum s.k. lausavísur í huga, eru án efa
flóknasta bragsmíð sem komið hefur fram í
norðurálfu heims. Athugum vísu eftir Egil. Hann
og Þórólfur bróðir hans þjónuðu við hirð Aðal-
steins konungs. Þórólfur fellur í orustu og Egill
situr í höll konungs, þungbrýndur mjög. Aðalsteinn
gefur honum gullhring og við það kætist Egill og
yrkir:
Knáttu hvarms af harmi
hnúpgnípur mér drúpa,
Nú fann eg þann er ennis
ósléttur þær rétti.
(Egils saga 55.kap.).
Hér þarf ekki að tíunda rímeljuna sem birtist í
hverri línu.
Lína úr texta eftir rapparana í sveitinni Mobb
Deep sýnir vel hversu þeir á sama hátt leitast við
að kveða dýrt þar vestra:
Bitches singin like snitches, pointin you out in
pictures (Mobb Deep, Hell on Earth: 1996).
Hér má geta sér til um að þeir í Mobb Deep hafi
ekki alveg hreina samvisku, það er einmitt á
lögreglustöðvum þar sem fólk bendir á myndir af
öðrum.
Ice-T er á sama hátt gríðarlegur rímhestur og er
stoltur af:
I can make a rhyme complicated as a
puzzle
Dangerous and as violent as a pit
bull in a muzzle. (Rhime pays:1987).
Einnig er skáldskapurinn eitthvað sem hjálpar
honum að halda lífi, það að væðast orðum vekur
óttablandna virðingu annara:
The way I rhyme no one will ever
slay me
And I aint lyin’, rhyme do pay me! (Ibid).
Á sama hátt er skáldskapurinn vöm og upphafning
þess sem hefur hann á valdi sínu í vfldnga-
samfélaginu. Er skemmst að minnast þess þegar
Egill yrkir sér bókstaflega til lífs í Jórvrk með sinni
frægu runhendu; Höfuðlausn!
Ein gildasta hliðstæðan með þessum skáld-
59