Mímir - 01.06.1997, Síða 83

Viltur fugl, sem enginn ann
og aldrei sína gleði fann.
[-.]
Bannfærð sál,
sem böl sitt flýr76
En þrátt fyrir allar þessar hörmungar sem fylgja
þránni, boða ljóð Davíðs mönnum að hlýða henni;
þrátt fyrir allt eiga menn að vera heilir og sannir,
gangast við tilfinningum sínum og ástríðum, því...
[b]etra er hug að hafa
og hrapa — en fara hvergi.
Verst af öllu illu
er að vera blauður,
leita ei neins og látast
lifa — en vera dauður.77
Menn eiga að fylgja þránni, þótt það leiði til
hörmunga, þótt þeir brenni upp, og glatist að eilífu.
Verst af öllu er að þora ekki að horfast í augu við
langanir sínar og lifa — þora ekki að takast á við
þrána.
Þessi grein var upphaflega skrifuð sem ritgerð í
námskeiðinu Ljóðagerð 20. aldar hjá Sveini Skorra
Höskuldssyni á vormisseri 1997. Hún hefur breyst
lítillega síðan. Eg þakka Erlingi Sigurðarsyni og
Hugrúnu Hrönn Ólafsdóttur fyrir góðar ábendingar.
Ljóðabækur Davíðs Stefánssonar
Svartar fjaðrir. Reykjavík, 1919.
Kvæði. Reykjavík, 1922.
Kveðjur. Reykjavík, 1924.
Nýkvæði. Reykjavík, 1929.
I byggðum. Akureyri, 1933.
Að norðan. Reykjavík, 1936.
Ný kvæðabók. Akureyri, 1947.
Ljóðfrá liðnu sumri. Reykjavík, 1956.
I dögun. Reykjavík, 1960.
Síðustu Ijóð. Reykjavík, 1966.
Aftanmálsgreinar
* „Yngismey", í byggðum, bls. 153-4.
“ Sama.
3 Sveinn Skorri Höskuldsson: „Söngvari lífsfögnuðarins. Hugleiðing um
skáldskap Davíðs Stefánssonar á aldarafmæli hans“, Tímarit Máls og
menningar, 56. árg., 2. hefti 1995, bls 36-53. Meðal annara skrifa um
Davíð og ljóð hans má nefna: Ármann Jakobsson: „Skáld blíðu og
stríðu. Á aldarafmæli Davíðs Stefánssonar", Mímir 42, 34. árg. 1995, bls.
18-21; Gunnar Stefánsson: „Hinn frjálsi söngvari. Um ævi og skáldskap
Davíð Stefánssonar frá Fagraskógi“, bls. 13-38 í: Davíð Stefánsson:
Ljódasafn /, Reykjavík, 1995; Kristinn E. Andrésson: Islenzkar
nútímabókmenntir 1918-48 („Davíð Stefánsson“, bls. 63-77), Reykjavík,
1949; Kristinn E. Andrésson: „Og þó kom til mín þjóðin öll“, Tímarit
Máls og menningar, 25. árg., 1. hefti 1964, bls. 29-39; Ólafur Briem:
„Skáldið Davíð Stefánsson“, bls. 7-56 í: Davíð Stefánsson: Ljóð —
úrval, Reykjavík, 1977; Sigríður Albertsdóttir: „Ég verð konungur
djöflanna. Ást og óhugnaður í ljóðum Davíðs Stefánssonar“, Skírnir,
170. ár, haust 1996, bls. 303-23.
4 Sveinn Skorri Höskuldsson, bls. 41.
5 „Elfan“, í byggðum, bls. 177-81.
0 Sama.
2 Sigríður Albertsdóttir, bls. 322-3.
8 Hér á ég við greinar Ármanns Jakobssonar (1995) og Sveins Skorra
Höskuldssonar (1995).
9 Sigríður Albertsdóttir, bls. 319.
„Blóðsuga“, í byggðum, bls. 125-6.
1 * „Abba-labba-lá“, Svartar fjaðrir, bls. 64-5.
12 Sigríður Albertsdóttir, bls. 320.
12 Sama, bls. 310.
14 Ármann Jakobsson, bls. 21.
* 2 „Langt frá byggð —Kveðjur, bls. 35-6.
10 „Það er best...“, Að norðan, bls. 74-6.
12 „Yngismey“, / byggðum, bls. 153-4.
1 ^„Það er best...“, Að norðan, bls. 74-6.
l^ Sama.
20 Sama.
21 Eg elska hið brennandi bál, / sem bjarma á jörðina slær. / [...] / Eg
elska ástanna vín / og æskunnar hlæjandi vor. / [...] / Eg hverf inn í
kærleikans nótt / með konum, sem gleðina þrá. („Heiðmgjaljóð",
Kveðjur, bls. 8-10.)
22 „Þú, sem eldinn átt í hjarta“, Svartarfjaðrir, bls. 108-11.
22 „Gamla höllin“, Kvæði, bls. 1-12.
24 „Messalína“, Kveðjur, bls. 14-17.
25 „Neapel“, Kveðjur, bls. 11-13.
20 „Kuldahlátur“, Svartarfjaðrir, bls. 136-7.
22 „Það er best...“, Að norðan, bls. 74-7.
28„Hanabjálkaloftið“, Kveðjur, bls. 56-9.
29 „Meðan Rómaborg brann lék Neró á sítar og söng“, Ný kvæði, bls. 51-8.
20 „Feneyjar“, Kveðjur, bls. 18-20.
21 „Messalína“, Kveðjur, bls. 14-17.
22 „Góða veizlu gera skal —Svartarfjaðrir, bls. 156-8.
22 Sama.
24 Sama.
25 Sama.
20 „Sonur jarðar“, Ljóð frá liðnu sumri, bls. 23-6.
22 „Vodka“, Ný kvæði, bls. 101-4.
28 „Vetramóttin“, Svartarfjaðrir, bls. 102-5.
29 „Skógarhind“, í dögun, bls. 189-90.
40 „Eirðarlaus“, Svartar fjaðrir, bls. 81.
81