Bændablaðið - 16.05.2024, Qupperneq 7

7Bændablaðið | Fimmtudagur 16. maí 2024
Hvernig bændur yrðu
forsetaframbjóðendurnir?
Kjör forseta Íslands fer fram þann 1. júní nk. Tólf einstaklingar eru í framboði. Bændablaðinu lék hugur á að vita hvernig búskap
forsetaframbjóðendurnir gætu hugsað sér að leggja fyrir sig, yrðu þau bændur. Ekki stóð á áhugaverðum svörum. /ghp
Ásdís Rán Gunarsdóttir: Ég er fædd á Egilsstöðum
og á sterkar rætur í Fellum á Héraði enda af
Ekkjufellsættinni. Ung kynntist ég sveitastörfum á Héraði
og Melum í Hrútafirði, þá strax orðin mikið náttúrubarn,
elskaði sveitina og hafði dálæti á dýrum og langaði að
verða dýralæknir. Hefði ég farið út í búskap þá hefði
hrossarækt og hestabúgarður líklegast orðið fyrir valinu.
Vísnahornið
Ekki virtist Bólu-Hjálmar alltaf
vinsæll af samferðamönnum,
eins og þjóðin veit. Gat verið
níðskældinn eins og sannast
í „Getnaðar hvar gefst mér
hreppur“. Á ónefndum presti
hafði hann lítið dálæti.
Aumt er að sjá í einni lest
áhaldsgögnin slitin flest,
dapra konu og drukkinn prest,
drembinn þræl og meiddan hest.
Ekki féll öllum þessi vísa vel
í geð.
Hræsnarinn kallar helga menn
sem höfðingsglæpi fela,
að drýgja hór og drepa menn,
dýrka goð og stela.
Fallega orti þó Hjálmar
stundum.
Víða til þess vott eg fann,
þótt venjist oftar hinu,
að guð á margan gimstein þann
sem glóir í mannsorpinu.
Hjálmar orti þetta ljóð á ferð
um Langadal
Mér eru lífskjör þessi þröng,
því verður margt til tafar,
gangandi manni’ er leiðin löng,
liggur hún þó til grafar.
Brotinn er vonarvölur minn,
völt og titrandi skriðtólin,
dugur sem hugur dvína;
fagna ég hvíld í foldar þró,
föðurlandinu slitna skó
gef ég í minning mína.
Hjörleifur á Gilsbakka
orti margt gott.
Reynist flest í veröld valt,
veltur margt úr skorðum,
ég er sjálfur orðinn allt
öðruvísi en forðum.
Þessi orð Hjörleifs mættu
menn skoða:
Margur fær í einkaarf
ósanngirni og hroka.
Það er list, sem læra þarf,
að láta í minni poka.
Svo sagði Jakob Jónsson
á Varmalæk:
Víst er leitt en samt er satt
að sumir geta bara
yndi veitt og aðra glatt
er þeir kveðja og fara.
Þessi mun vera eftir séra Helga
Sveinsson frá Hvítsstöðum.
Til að öðlast þjóðar þögn,
þegar þeir aðra véla,
gefa sumir agnar ögn
af því sem þeir stela.
Hólmfríður Bjartmarsdóttir er
stundum galsafengin í kveðskap.
Lifandi er skógurinn að
laufga sig á ný.
Látlaus streyma skýin yfir
tindinn.
Lifandi er vatnið og leikurinn
í því
og léttar dansa starirnar við
vindinn.
Fáir voru vinsælli en Páll Ólafs-
son. Hann naut þess meðan hann
lifði.
Aldrei sofna´eg sætan blund,
svo mig ekki dreymi,
að litli Rauður litla stund,
lifi í þessum heimi.
Eg hef selt hann yngra Rauð,
er því sjaldan glaður.
Svona er að vanta veraldarauð
og vera drykkjumaður.
Halla Hrund Logadóttir: Amma og afi voru með blandaðan búskap og draumurinn var alltaf að fara í Bændaskólann á Hvanneyri eða á hestabraut á Hóla og verða bóndi. Ef ég væri í búskap í dag myndi ég vilja vera með hesta og kindur og helst þróa eigin vörumerki og matvöru.
Arnar Þór Jónsson: Í hvirfilvindi framboðsvinnunnar
sé ég í hillingum jarðtengda tilveru sauðfjárbóndans
og reglubundið líf kúabóndans, enda er
landbúnaðurinn undirstöðuatvinnugrein og varðar
þjóðaröryggi. Starf bóndans á að njóta umbunar
og virðingar í samræmi við það.
Umsjón: Magnús Halldórsson
mhalldorsson0610@gmail.com
Eiríkur Ingi Jóhannsson: Ég yrði sauðfjárbóndi. Mér finnst
að hlúa verði betur að sauðfjárbúskapnum í dag, ef við
ætlum að tryggja okkur að það sé til kjöt í landinu ef illa fer
fyrir innflutningi á fóðri, því blessuð svínin og kjúklingurinn
hafa enga tilvist hér á landi án þessa innflutta fóðurs. Svo
er lambið langbesta kjötið og líður manni alltaf betur eftir
góðan lambabita. Það hlýtur að vera slefefni í lambakjötinu
sem við Íslendingar erum háð eftir þessi árhundruð sem
kindin hefur haldið okkur á lífi. Blessuð kindin.
Baldur Þórhallsson: Mig dreymir um að verða
aftur sauðfjárbóndi og hrossaræktandi. Það er
það skemmtilegasta sem ég hef gert. Mig langar
líka að vera með landnámshænur og reyndi að
fá leyfi til að reisa lítinn hænsnakofa við húsið
mitt í Vesturbæ Reykjavíkur en fékk það ekki
samþykkt. En minn tími mun koma í sauðfjár-,
hrossa- og hænsnarækt.
Ástþór Magnússon: Afi minn var bóndi og ég myndi eins og hann verða góður bóndi. Mér finnst vænt um dýr og hef mikla ánægju af að umgangast þau. Stundum finnst mér þau betri félagar en mannfólkið. Ég myndi því í búskap leitast við að hafa dýravelferð í forgrunni.
Helga Þórisdóttir: Ég var í sveit á Þríhyrningi
í Hörgárdal og þar var haldið sauðfé og þar var
kúabúskapur. Þannig að ég færi beint í það og
auðvitað myndi ég hafa hjá mér hesta, hunda,
hænsn og ketti.
Halla Tómasdóttir: Ég myndi spreyta mig á
vistvænni matvælaframleiðslu. Ég kann ekki
vel til verka á þessu sviði og myndi því leita
ráðgjafar þeirra sem best þekkja til. Ég er
ekki í vafa um að við verðum að beina matar-
framleiðslu í vistvæna átt. Það er gott bæði fyrir
umhverfið og heilsu neytandans. Ég myndi svo
gjarnan vilja að á bænum væru hestar, íslenski
hesturinn er einstakur.
Jón Gnarr: Ef ég gerðist bóndi þá held ég að sauðfjárbúskapur
yrði fyrir valinu. Mér hugnast best sá lífsstíll. En ég myndi
líka vilja vera með geitur, svipað og Jóhanna vinkona mín á
Háafelli í Borgarfirði. Það finnast mér skemmtilegar skepnur.
Ætli ég yrði ekki líka með hænur. Ég vann nú sem unglingur
á fuglabúinu á Móum á Kjalarnesi þar sem systir mín og
mágur bjuggu. Ég gæti líka hugsað mér að rækta kanínur
og jafnvel dúfur sem hliðarbúgrein.
Viktor Traustason: Ég hjálpa reglulega vini við að
stinga upp kartöflur og tína saman ber og matjurtir. En
í mínum eigin búskap myndi ég líklegast byrja á því að
viðhalda stofni landnámshænanna sem langafi var með.
Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir: Matjurtaræktun
yrði sennilega fyrir valinu enda trúi ég að með
hlýnandi veðurfari geti Ísland orðið matarkista
norðursins með sameiginlegu átaki landsmanna.
Verði ég forseti mun ég hvetja landsmenn til
að öll blokkartún og garðblettir verði gerðir að
matjurtagörðum.
Katrín Jakobsdóttir: Ég hef fylgst með öllum
greinum landbúnaðar og held að þær eigi allar
mikil tækifæri enda mikill stuðningsmaður inn-
lendrar matvælaframleiðslu og lít á hana sem
lykilatriði í lífsgæðum á Íslandi. Ef ég þarf að velja
eitthvað eitt yrði ég líklega grænmetisbóndi en
það væri nú freistandi að hafa nokkrar hænur
til að fá alltaf ný og fersk egg!