Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 19

Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 19
húsrúm, þá skuluð þið fá að njóta þess, svo sem það nú er. Húsnæðið er þröngt, en þið eruð lærðir menn. Þið getið sannað með rökfræði, að tuttugu fet sé ein míla. Nú skulum við sjá, hvort ekki er nógu rúmgott hérna, annars verður ykkur víst ekki skotaskuld úr því að rýmka til með ræðuhöldum; það er ykkar fag.“ „Símon,“ sagði Jón, „við heil- agan Cutberth, þetta var vel svarað. Ég hef heyrt sagt, að maður eigi að taka eitt af tvennu, og að sá hafi nóg sér nægja lætur. En ég bið þig, kæri gestvinur, lát oss fá mat og drykk, og auðsýndu okkur gest- risni, við skulum borga þér fullu verði. „Berhentur fangar enginn fálka.“ Sjáðu, hér er silfur til borgunar.“ Malarinn sendi dóttur sína út eftir öli og brauði, steikti handa þeim gæs og batt fyrir þá hest- inn, þannig að hann gat ekki slitið sig lausan, bjó upp rúm fyrir þá í sínu eigin herbergi með lökum og ábreiðum snyrti- lega frágengið, tíu-tólf fet frá hjónarúminu. Dóttir hans svaf í rúmi sínu í þessu sama herbergi. Það varð ekki á betra kosið, því að betra herbergi var ekki að fá á þess- um stað. Þeir borðuðu kvöld- verð og voru hinir kátustu og Kjarnar — Nr. 35 drukku sterkt öl af miklum dugnaði. Um miðnætti tóku þeir á sig náðir. Malarinn gerðist vel drukk- inn, hann var orðinn fölur af drykkjunni; búinn að vera rauð- ur. Hann hikstaði og talaði fram í nefið, eins og hann hefði and- arteppu eða kvef. Hann háttaði við hlið konu sinnar. Hún var létt og fjörug eins og starri. Vögguna setti hún til fóta við hliðina á rúminu, svo að hún gæti ruggað henni og gefið drengnum að sjúga. Og þegar kúturinn var tæmdur í botn, fór dóttirin beint í bólið; Jón og Al- lan háttuðu líka. Það var ekki dropi eftir, svo að það var ekki annað að gera. Malarinn hafði drukkið svo fast, að hann hraut eins og hestur í svefninum og gáði ekki að botninum á sér. Kona hans lék hressilega undir í bassa, hroturnar í henni heyrð- ust langt til. Unginn hraut líka þeim til samlætis. Allan klerkur, sem hlustaði á þessa tónlist, hnippti í Jón og sagði: „Ertu sofandi? Hefurðu nokkurn tíma heyrt annan eins söng? Það er meiri kvöldmessan hjá þeim. Það er hlaupin í þau ámusótt. Hefur nokkur maður heyrt slíkt og þvílíkt. Ætli þau verði ekki að láta í minni pok- ann að lokum. Mér kemur ekki dúr á auga í nótt, en það er sama, 17
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Kjarnar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kjarnar
https://timarit.is/publication/2065

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.