Lögfræðingur - 01.01.1897, Qupperneq 28

28
Páll Briem.
lialdiö við, og fyrir því sýnist miklu eðlilegra, að heim-
færa undir þessi ákvæði alla garða niðurfallna á hverjum
tíma sem er, enda styðst þetta við þau ákvæði Jónsbók-
ar í sama kapítula, þar sem taiað er um, að menn skuli
liafa gjörðan löggarð á Bótólfsvöku (17. júní), og síðan
skuli hver ábyrgjast sinn garð.
En garður sá, sem er niðurfailinn, verður að hafa
verið merkigarður eða með öðrum orðum garður hlaðinn
í merkjum, og er eigi nósr, að liann liafi verið svo, heldur
þarf hann einnig að vera í merkjum á þeim tíma, er
hann skal að nýju gjöra. Garðurinn verður og að vera bæja
á miili, og hann þarf að liafa verið gildur garður. í
kapítulanum er auðsjáanlega átt við gilda garða eða grip-
helda garða, enda væri þýðingarlítið að leggja fyrir menn
að gjöra aðra garða. f>að gildir því hið sama um þessa
garða sem nýja garða, þar sem enginn hefur áður verið,
að þeir verða að vera fullir varnargarðar, og að eigi er
skylda að gjöra þá að öðrum kosti.
Aptur á móti verða eigi heimfærð hjer öll hin önnur
ákvæði um nýja garða, því að Jónsbók gefur enga átyllu
til þess. Hins vegar gildir ýmislegt sameiginlegt um garð-
ana. f>annig er tekið fram um varnargaröa í stað eldri
garða, að þeir, er hafa vilja, skuiu girða sinn hlut af
garðinum og bjóða hinum, er móti á, að girða sinnhlut;
er fullnægjutími garðlagsskyldunnar því eigi kominn, fyrri
en aðrir hafa gjört sína liluta1), og hið sama verður að
gilda um nýja garða. Ennfremur gildir um alla
garða, að menn skulu gjöra }>á að jarðarmagni, eða svo
1) I Grágás (II. bls. 451, Ib. bls. 90) er aptur á móti ákveðið:
„þeir skulu báðir hefja upp í einum stað, ok girða til sins
enda hv.árr, nema þeir verði á annat sáttir.“