Freyja - 01.12.1904, Blaðsíða 17

VII. 5-
FREIJA
113-
Sagan af Rósinni í Ríó.
Ór skáldsögunni „Brazilíufararnir/'eftir J. Magnús Bjarnason.
--------:o:-------
Einu sinni snemma á átjánda ölóinni bjó fátækur steinhöggrari i
snotru steinhúsi kippkorn fyrir vestan Ríó de Janeiró, sem þi var að
eins stórt þórp., Hann var ekkjumaður, þegar saga þessi gerðist. Hann
átti dóttur eina er Linda hét. Hún var fríð sýnum og góðum kosturn
búin, og unnu henni hugástum allir_ sem nokkur kynni höfðu af henni.
Og menn kölluðu hana „Rósina í Ríó.“ Þá er hún var lítil stúlka, lék
hún sér oft á litlum hól fyrir vestan húsið. Einu sinni er hún var að
leika sér þar (hún var þá tíu ára göniul), kom lítill drengur á hennar
reki á hóiinn til hennar. „Viltu leika þör við mig?“ sagði drengurinn.
Hann var í grænum fötum, og augun hans voru falleg og blá, eins og
heiður himininn. , Já, ég vil leika mör við þig,“ sagði Linda litla. Og
svo léku þau sér allt til sólariags. „Nú verð ég að fara heim,“ sagði
drengurinn. „Hvar áttu heima?“ „Fyrir vestan fjöllin,11 sagði drengur-
inn. Hann hljóp svo í áttina til fjallsins. Linda horfði á eftir honum
unz Lann hvarf inní skóginr. í hlíðinni. Þegar steinhöggvarinn kom
heim frá starfi sír.u um kvöldið, sagði Linda honum frá ókunnuga drengn-
um sem komið hafði til hcnnar um daginn. „Eg hefi aldrei söð neinn
dreng í grænum fötuni," sagði faðir hennar, ,,og ég veit ekki af neinum
hvítum manni, sem býr fyrir vestan fjöllin. Þetta hefir verið cinhver
drengurinn hérna úr þorpinu, og hefir verið að leika huldu-dreng—
því huldufólkið í Brazilíu á að vera í grænum búningi, en það er þó
ekki til.“ Daginn eftir, þegar Ltndá var nýfarin til að leika sér á hóln-
um, kom drengurinn aftur til hennar. „Viltu leika þér við mig í dag?“
sagði hann. „Það vil ég gjarnan,11 sagði hún. Og nú léku þau sér sam-
an allt til sólajlags, „Nú fer ég heim,“ sagði drengurinn. ,,Þú átt heima
hérna í þorpinu,“ sagði Linda iitla. „Þú þyrðir ekki að fara einn yfir
fjöllin, og svo býr þar heldur ekkert hvítt fólk. “Jú, mamma mín og ég
búum fyrir vestan fjallið.“ sagði drengurinn, ,,og ég er ekki hræddur
við að fara einn yfir fjöllin, jafnvel þó myrkur sö.“ Svo hljóp hann af
stað vestur til fjallsins og hvarf inní skóginn í hlíðinni. Daginn eftir
kom drengurinn og lék sér við Lindu litlu á hólnum. Og í marga daga
kom hann, og þau léku sér alltaf saman, þangað til komið var undir
sólarlag, þá hljóp hann æfinlega af stað vestur til fjallsins og hvarf þar