Freyja - 01.12.1904, Side 30

FREYJA
VII. 5.
12 6.
dóm sinn í Róm, sem byrjaöi meö þessum orðum: ,,I umboði al-
máttugs guðs föðurs, sonar og heilags anda og voru eigin. “ Vel
hefðu þeir mátt láta sér nægja að segja: í voru eigin umboSi, en
sleppa hinum hluta setningarinnar. I þriðja staðnum er hann sýnd-
ur á aftökustaðnum umkringdur af miöalda skríl. Annarsstaðar á
myndastyttunni eru höggnar myndir af fyrirrennurum hans, sem
eins og hann liðu píslarvættisdauða, og eru þeir þessir: Wickliff,
Jóhann Húss, Michael Servetus, Paieario, Ramus, Sarpi, Vanini
og Campanella. Myndastytta Brúnós stendur í Campo dei Fiori,
aðal blómatorgi nútíðar Rómaborgar, gengt gluggum páfahallar-
arinnar. Frá þessum gluggum horfði páfinn á aftöku Brúnós fyrir
298 árum síðan, og varð þá þetta að orðk Megi áhrif hans deyja
eins og hann sjálfur deyr, og mcgi hann verða, eins og hcfSi hann
aldrei til verið. Frá þessum sömu gluggum sá hinn heilagi páfi
myndastyttu Brúnós afhjúpaða fyrir 15 árum síðan og heyrði
fagnaðarlæti fólksins, er safnast hafði saman til að vera við það hátíð-
lega tœkifæri. Og fyrir hérum bil sex vikum síðan sá páfinn frá
hinum sömu hallargluggum fólk í þúsundatali frá öllum löndum
Evrópu og Ameríku safnast saman utan um myndastyttu Brúnós og
þekja hana í lifandi blóma-sveigum og hrópa: Lifi Brúnó! Lifi
píslarvottur ogpostuli frelsisins! Engi bölsýnismaður er svo böl-
sýnn, að hjarta hans hefði ekki fyllst sælu-ríkri von, ef hann hefði
verið þar staddur í þetta sinn, og séð þenna svarta blett á blóma-
targinu í Rómaborg, allt í einu verða blómlegasta blettinn í allri
Evrópu— hefði hann séð öskuna, löngu, löngu kalda, hreyfast,á ný,
og hina löngu þögnuðu rödd, hrópa hœrra og bergmála víðar, en
nokkru sinni fyr.
Svipur Brúnós á myndastyttunni sýnir aðdáanlegt sambland
af ofdirfsku og ró. ,,Hann er maður, sem vogar og getur liSiS
fyrir vogun sína, “ verður manni ósjálfrátt að orði, þegar maður
horfir á hana. Brúnó heldur á bók í annari hendinni og virðist
sem honum sé eins annt um hana og móður um barn sitt, eða ung-
menninu um ástmpy sína. Hvers vegna lét listamaðurinn
hann halda á bókinni? Hvernig hefði hann átt að aðskilja þau?
Rómó og Júlíet elskuðust ekki innilegar en Brúnó elskaði bók sína.
Taktu hana af honum ef þú getur! Þessi bók var unun œskuára