Freyja - 01.12.1904, Page 38

'34-
FREYJA
VII. c.
Chapinans-hjónunum. Þar kynntist hún Herpert Spencer og tókst
brátt meö þeim góB vinátta, semhélzt æ meóan bæöi liföu. Kom
hann henni aftur í kjnni viö Gecrge Henry Lewe;, Harriet Matt-
ineau, George Combe o. fl. íríhyggjendur. Arið 1854 hætt hún
viö Westminster Review, tók saman viöGeorge H. Lewes. sem þá
átti lifandi konu, og feröaöist með honum til Þýzkalands. í þeirri
ferð var hann að safna gögnum til æfisögu þýzka skáldsins Goethe,
á þeim tíma þýddi hún siðfrœði íethics) eftir Spinoza, ritaði nafnlaus-
ar greinar í ýms tímarit og las bækur um alla mögulega hluti.
Árið 1856 kom Lewis á prent hinni fyrstu búk er hún ritaði sjálf,
undir nafninu George Eliot, sem hét Seenes of Clerical life.
(Myndir úr klerkalífinu) fékk hún fyrir það verk $600. Eftir það
skrifaði hún hverja söguna eftir aöra, ,,Adam Bede, “ ,,The mill
on the FIoss, “ ,,Silas Marner, “ ,,Romola, “ ,,Felix Holt, “
,,Middlemarch, “ og , ,Daniel Deronda. “ Má geta nærri hvaö
mikið álit hún haföi fengið sem skáldsagnahöfundur, á því að f}?rir
handritin af þessum sögum var henni borgað frá tíu til fjörutíu þús-
und dali hvert. Nú var hún bæði heimsfrœg og auðug oröin. Árið
1878 andaðist vinur hennar George H. Lewes, og má þá segja að
œfi hennar ög æfistarf hafi tekið snöggan enda jafnvel þó hún lifðí
eftir það í tvö ár og giftist manni, svo ungum að hann hefði vel
getað veriö sonur hennar.
Eftir fáar eða engar konur liggur jafn mikið œfistarf og George
Eliot. Hún feröaðist mikið, las mikið, starfaði mikið og elskaði
mikiö. Hún var fálát og með öllu laus við að vera skemmtileg eöa
aðlaðandi, og átti það ekki svo lítið rót sína að rekja til þess,
hvaö hún var að vissu leyti gamaldags í skoðunum. Skyldurækni
og siðgœði áleit hún undirstöðu allra dyggða og hið fyrsta og
helzta sem menn œttu að keppa að. Siðgœði mældi hún fremur á
gamaldags mœlikvarða og prédikaði það við öll möguleg og ómögu-
leg tækifœri í orði og verki. Það mundi því fáum hafa komið til
hugar að ástalíf hennar yrði meinum bundið og þó kalla menn að
svo hafi verið.
Það er til gömul saga, er segir frá munki einum, sem að morgni
dags gekk út í skóg og stanzaði þar augnablik til aö hlusta á
fugl, semsöngsvo undur fagurt. Þegar hann kom heim aftur, kann-