Freyja - 01.12.1904, Blaðsíða 36

FREYJA
VII.
*32-
þó sannmœli reynst hafi þjóö
aö sauöurinn muni til átthagans oft
hvar áöur á lambsfótum stóð.
Og enn, hefir veörið í byggðinni breyst
ogbatnað viö áranna tal,
en samt eru þokur og þráviðra-tíð,
sem þekkist á afrétta-dal,
en smám saman styttist frá dimmviðra draug
að dagsbrún og sólgeisla mund,
og skúrirnar fj'ölga í bliknaðri byggð
svo brosir og tárfellir grund.
En hugur mér spáir þó hagsœldar-ár
þú hljótir frá alföður-mund
að krossmessu-dagar, og fardaga fjöld
þér fylgi að síðustu stund,
því hrakningur breytir, og vaninn er vald
og viljinn er fótbrotiðlgrey,
og lífið er tafi, sem að líkur við mát
og lánið er, já, eða nei.
JÓN JÓNATANSSON.
STÖKUR.
Þó að frjósi foldu á
fölnuð rós á bökkum,
speglast ljósin himins há
hafs í ósum dökkum.
Gengur hrotti garð í manns
—grön er sprottin sitru—
kennir’votts um kveðju hans
í kulda glotti bitru.
Myrrali.