Freyja - 01.12.1904, Page 23

VII. 5-
FRE\JA
119.
nú til verka og þjónaði hinni ungu kouu, og gekk allt vel. lvvöldið
eftir kom íuaðurinn, sem hafði sókt hana. Hann batt nú klút fyrir
;iugu hennar og fylgdi henni heim til Kfó de Janeiró, en klútinn tók
liann frá aiiguni hennar, þegar þau voru komin austur í miðjan dal-
inn. Um leið og hann kvaddi hana, fékk hann henni tuttugu gull-
peninga. 0g hún sá hann aldrei eftir það. —flún þóttist viss um,
að unga konan, sem hún hafði hjálpað, hefði verið lióaiu í Hió, og
engin önnur,
Þegar svo þessi saga Ijósmóðurinnar barst til evrna hinum
gamla, grimma Fereira, þá sendi hann undir eins nokkra menn
vestur að fossinum til þess að leita að hellinum. En hversu vel
sem þeir leituðu, þá fundu þeir hann aldrei.
Nokkrum árum síðar var kastali byggður skamt fyrir sunnan
fossinn. Þá er hann var fullgjör, flutti þangað greifl sá, er Castró
hét, og með honum var kona hans (framúrskarandi fríð kona), tvö
börn þeirra, og fjöldi þjóna og þjónustukvenna. En enginn í Ríd
de Janeiró vissi, hvaðan fólk þetta kom, og enginn af þorps-búum
var viðstaddur, þegar það flutti í kastalann. — Og lýkursvo sögunni
af dóttur steinhöggvarans, eða ,,Rósinni í Ríó.“
,,Konan mín elskar mig ekki, “ sagöi maöor nokkur í Los
Angeles, Cal. fyrir rétti, sem ástæöu fyrir því, aö hann bað um
hjónaskilnað. Dómarinn gretti sig og sagði: ,,Hvað kemur það
þessu máli viö? Ef þetta atriði væri tekið til greina í hjónaskilnað-
arlögunum, myndu 40 hjónabönd af hverjum hundrað leysast upp,
og við það hrynja til grunna sú ' þjóðfélagsbygging sem nú á
sér stað. Gangi maður og kona í félag til þess að stunda
hænsnarœkt, knýr ekkert löggjafarvald þau til að halda þeim félags
skap áfram, ef þau vilja hœtta og hænsnarœktin borgar sig ekki,
og þó líður mannfélagið ekkert við það, þó þau héldu honum á-
fram. En ef hjón vilja slíta það hjónaband, sem svo gjörsamlega
hefir mislukkast að þjóðfélagið hiýtur að líða óútreiknanlegan
skaða við mannfjölgun þá er leiðir af slíku hjónabandi, þá kemur
ríki og kyrkju saman um að hindra þann skilnað, af ótta fyrir því,
að við það hrynji öll þjóðfélagsbyggingin til grunna. Mikil er sú
vizka!
(Lauslega þýtt.)